‘Wat fijn dat jullie weer open zijn!’ Wat is het mooi geworden!’ ‘Goed dat jullie terug zijn.’ ‘Het is niet meer hetzelfde hè, sinds de verhuizing?’ ‘Wat is het klein! Is dit alles?’ ‘Ik vind het niet zo leuk als de vorige…’
Nee. Niets is meer hetzelfde! Mooie plekken verdwijnen en het is vette pech én onze eigen schuld! Dat wil ik het liefst in hun gezicht roepen, en dan huilend weglopen. Dat doe ik niet. Ik forceer een glimlach, kijk de bezoekers net niet aan en vertel voor de honderdste keer hoe we, nu deze buurt zo hot geworden is, geen grotere plek kunnen betalen.
En dat door de c-crisis en opeenvolgende horecasluiting en maatregelen een aantal ondernemers die mee zouden verhuizen naar deze plek, afgehaakt zijn. Dat we daardoor niet alles in één keer mooi kunnen inrichten. Dat het nu toch ook zijn eigen charme heeft? Dat we er het beste van moeten maken met zijn allen? Maar de ingehouden schreeuw blijft door mijn lijf woeden, en ik ben bang.
Wat er was komt nooit terug en kapitalisme wint het op de korte termijn altijd van onbaatzuchtigheid. Dat denk ik op zulke momenten.
Maar op andere momenten zie ik wat we wél doen. We presenteren de nieuwe Fenix Food Factory1 met onze nieuwe winkels voorzichtig aan de buitenwereld, maken er het beste van, zo veilig mogelijk. We bereiden ons voor, hoopvol, met de nieuwe horeca. Fingers crossed. En verderop in de buurt, op Zuid, in het centrum, overal in de stad gaat het net zo.
Winkels worstelen verder met de regels, met zelf veilig blijven en anderen veilig houden. Draag je een mondkapje om besmettingskans uit te bannen? Of staat dat niet in verhouding met wat je verliest in contact? Vraag je klanten hun handen te desinfecteren voor ze artikelen aanraken, of verbied je ze helemaal om iets vast te pakken dat ze niet kopen? Hang je een scherm op waar mensen zich dan omheen buigen om iets van je aan te pakken, nabijheid te zoeken? We doen ons best. We ontdekken hoe belangrijk onze onderneming precies voor ons is: van levensbelang of juist in-het-niet-vallend bij het missen van onze vrienden en familie.
Een zaak te hebben in Rotterdam, dat is nu balanceren tussen gezondheid en behoud van je onderneming. Tussen optimisme en wanhoop, angst en volharding.
We maken er het beste van. Kappers, restaurants, café’s schraapten geld en creativiteit bij elkaar om hun winkel een opknapbeurt te geven voor ze weer open mochten. Ondernemers vroegen om hulp, kregen die vaak ook. De vaste klanten en hun reacties zijn hartverwarmend. We houden vol, tot ons geld of onze energie op is. Met een beetje geluk mogen we de gemeentebijdrage houden, die ondernemers nu krijgen als aanvulling tot het minimumloon. We voelen ons zelfs even gezien daardoor.
“Soms overheerst het negatieve. Dat we nog steeds niet weten of je covid-19 kunt overdragen via een boek”
Af en toe overheerst het negatieve. De uitputting, de angst voor consequenties van ziek worden. Of dat we nog steeds niet weten of je covid-19 kunt overdragen via een boek. Een klant komt fronsend bij mijn kassa: “Ik heb zo’n genoeg van ‘dit coronagedoe’!” Ik grap terug: “Ja, daar moeten we echt mee ophouden!” Aan hun reactie merk ik dat ze geen grapje maakten. Het is ook geen grap. Sorry. Misschien proberen we ons overeind te houden met humor. De wanhoop slaat pas weer toe wanneer ik alleen ben, de winkel gesloten voor de dag. En intussen was ik mijn handen. Bied mensen desinfectiegel aan.
Maar we zijn blij met elke klant, elke positieve reactie, elke erkenning van het belang van onze aanwezigheid. En elke klagende bezoeker, elke klant die te dichtbij komt, elke keer dat mensen voor lief nemen wat we met moeite overeind houden? Daar zijn we aan gewend. We maken er het beste van, en hebben geleerd om niet terug te klagen. En niks voor lief te nemen: wat we hier met elkaar veroveren aan nieuwe luxes, nieuwe manieren van contact, nieuwe manieren van overleven, laat dat ons nieuwe kapitaal zijn.
- De Fenix Food Factory in de oude Fenixloods is gesloten, een aantal ondernemers is meeverhuisd naar de gerenoveerde Fenix 1, die iets verderop aan de kade bevindt op Katendrecht.
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Inloggen kan je hier. Als je nog geen account hebt meld je nu aan als supporter of maak hier een gratis reageerdersaccount aan.