Terwijl mijn telefoon ‘s ochtends overgaat, staar ik vanuit mijn bed nog een paar minuten naar het plafond. Ik wil niet opnemen, want de verleiding is groot om na het gesprek op nu.nl en Instagram te kijken. Zoals velen heb ik afgelopen maanden bijna dwangmatig het nieuws gevolgd, om grip te krijgen op wat er allemaal is gebeurd, en waar we met z’n allen naartoe gaan.
Sinds kapperszaken van de overheid weer open mogen, is mijn agenda weer vol. Voorheen was een Tinder-date of uitgaan een reden voor een knipbeurt. Nu komen mijn klanten vooral langs om het gevoel van normaliteit. Door aandacht aan hun uiterlijk te besteden, hopen ze zich ook van binnen beter te voelen.
Ik ben nu zo’n vijf jaar kapper. Daarvoor werkte ik als barista bij Starbucks in het Erasmus MC. Twee dagen voor mijn 33e verjaardag werd ik ontslagen, omdat ik de koffie niet “volgens receptuur” maakte. Ik zag het niet zitten om weer te gaan solliciteren op een functie die mij totaal niet boeide. Daarom deed ik mezelf voor mijn verjaardag een ambacht cadeau: ik besloot mezelf om te scholen tot kapper. Het werd de beste keuze die ik ooit heb gemaakt.
Na mijn eerste jaar op de Kappersakademie, ging ik aan de slag bij een kleine kapperszaak in het centrum van Rotterdam. Tegenwoordig knip ik in de Slash Gallery in WORM, en combineer ik mijn vakmanschap met kunstexposities.
Ik ben kapper geworden omdat ik graag met mensen wilde blijven werken, maar ik had niet verwacht dat het voeren van diepe gesprekken met semi-vreemden uiteindelijk zo’n groot onderdeel van mijn werk zou uitmaken. Dat hebben ze me niet geleerd op de kappersacademie. Daar ligt de focus alleen op het knippen.
“In de praktijk word ik als kapper vaak gezien als een therapeut. Elke knipbeurt is een soort therapiesessie”
In de praktijk word ik als kapper vaak gezien als een therapeut. Elke knipbeurt is een soort therapiesessie, die de klant in kwestie zowel een goed gevoel van buiten als van binnen moet geven.
In de kappersstoel zijn klanten verrassend openhartig over hun problemen, en praat ik met ze over onderwerpen die ze buiten de kapperszaak niet zomaar ter sprake zouden brengen. Vaak gaat het dan over relaties, of over dromen die nooit zijn uitgekomen, maar de afgelopen maanden gaat het steeds meer over de onzekere wereld waar we nu in leven.
Een ongekende pandemie, wereldwijde opstanden tegen racisme en politiegeweld, een aankomende recessie: je hoeft geen psycholoog te zijn om te zien dat vrijwel iedereen dit jaar een mentale klap heeft gekregen. Ik krijg van klanten hun kant van het verhaal te horen. Als kapper ben ik een luisterend oor, maar ik leer gaandeweg ook van hun ervaringen.
In mijn volgende columns vertel ik meer over de bijzondere gesprekken die ik dagelijks voer in de zaak. Maar eerst zal ik toch mijn telefoon moeten opnemen. Een klant probeert me al de hele ochtend te bereiken.
“Goedemorgen, je spreekt met Ivan Winter, wat kan ik voor je doen?”
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Inloggen kan je hier. Als je nog geen account hebt meld je nu aan als supporter of maak hier een gratis reageerdersaccount aan.