Ahmed Abdillahi en Mustapha Eaisaouiyen schrijven een nieuwe columnserie als bewoners van de Rotterdamse Tweebosbuurt. Een reeks over verzet tegen de sloop van hun wijk en wat dit doet met de bewoners.

Ik woon al 44 jaar op Zuid. Als baby ben ik in 1975 naar Nederland gekomen. Mijn vader had zich in die tijd, zoals wij Rotterdammers zeggen ‘op Zuid’, gevestigd. En als echte Zuiderling raak je verknocht aan dit gedeelte van Rotterdam, ik woon er nu mijn hele leven. Heb ik nooit de ambitie gehad om te verhuizen uit Rotterdam? Nee, eigenlijk nooit.
Op jonge leeftijd vertrokken veel van mijn vriendjes naar omliggende gemeentes zoals Schiedam. Maar mijn vader had het niet breed, dus wij bleven. De enige keer dat mijn ouders moesten verhuizen, was dat vanwege de sloop van onze woning in de Afrikaanderwijk. En net zoals de meeste Zuiderlingen wilden mijn ouders niet uit Rotterdam Zuid vertrekken. Dus wij bleven in de Afrikaanderwijk.
Nu speelt een verhuizing wederom een rol in mijn verhaal.
In 2018 heb ik mijn intrek in een woning in de Tweebosbuurt genomen. Een sociale huurwoning, op nog geen 200 meter van het huis van mijn dementerende moeder. Zo kan ik in een mum van tijd bij bij haar zijn als er iets is. Mijn nieuwe woning had ik om die reden uitgekozen maar ik heb er helaas niet lang van kunnen genieten.
Binnen een paar maanden na mijn intrek lag er namelijk een brief van de woningcorporatie op de mat: of ik zo vriendelijk wilde zijn om het huis alweer te verlaten. Mijn huurcontract zou worden beëindigd.
Nog geen reactie — begin de discussie!