Oké. Ik moet bekennen dat ik zelden in een bubbel kom waar ik echt niks vanaf weet. Als schrijver en natural born nieuwsgierigaard weet ik nu eenmaal van heel erg veel dingen een beetje. Maar als de hoofdredactie op de proppen komt met een repetitie van het studentenorkest, blijft alles in mij blanco. Ons kent ons niet.
Ik weet dus helemaal niks van orkesten. Ze spelen klassieke muziek, er is een dirigent, blazers, strijkers. Dat is het? Ik heb nooit noten leren lezen of een instrument leren bespelen. Op de fiets richting de Doopsgezinde Kerk achter Hofplein zwellen de zenuwen in mijn buik aan. Wat nou als ik verkeerde vragen stel? Wat als ze me vragen wat het verschil is tussen een bugel en een hoorn? Ben ik een onderontwikkeld zwijn? Bij voorbaat vol minderwaardigheid (in mineur dus ;)) stap ik de kerk in.
