School is weer begonnen en ik heb in geen jaren zoveel blije ouders gezien. Ik kan begrijpen dat de jongeren het zat waren om thuis te zitten, vooral tijdens de hittegolf. Tijdens deze helse hittegolf moest ik mijn klanten afzeggen omdat ik me voorbereidde op de mooiste knipbeurt van 2020: de navelstreng van mijn dochtertje.
Twee weken later zit mijn zwangerschapsverlof er alweer op, en aan de tijd te zien ben ik laat voor mijn eerste knipafspraak. Gehaast spring ik uit bed en duik de douche in. Gedouched en aangekleed kus ik mijn gezin gedag, en spring op mijn scooter richting de zaak.
Voor de deur wacht mijn eerste klant mij op en word ik ontvangen met felicitaties en een kado voor mijn kleine. We lopen de zaak binnen, zijn kleine rent naar de stoel en neemt plaats. Zijn vader vertelt mij wat voor kapsel hij wil voor zijn kind en vraagt mij dan plotseling: “Vind je het niet eng om in 2020 een kind ter wereld te brengen?” Ik raak er even stil van. Het enige dat door mijn hoofd gaat is dat mijn dochter alle tegenslagen van 2020 heeft gecompenseerd. Ik antwoord dat 2020 helemaal niet zo eng is.
De overheid heeft als een consequente ouder opgetreden als het gaat om de maatregelen tegen Covid-19
De overheid heeft als een consequente ouder opgetreden als het gaat om de maatregelen tegen Covid-19. Als volk moesten we elkaar beschermen door ons aan de RIVM-regels te houden, zelfs toen we gingen demonstreren voor ongelijkheid.
Mijn klant vraagt of ik heb gehoord dat Facebook nu meerdere pro-Zwarte Piet-pagina’s heeft verwijderd, sommige wel met tienduizenden likes. En dat Bol.com ontelbare haatvolle reacties kreeg na verwijdering van alle Zwarte Piet-artikelen uit hun assortiment. Grote overwinningen voor de anti-Zwarte Piet-kant.
Deze strijd wordt van beide kanten gevoerd omdat we vinden dat het het beste is voor onze kinderen en de toekomst. Of we nou anti-Zwarte Piet zijn of juist pro en schreeuwen dat we moeten afblijven van een kinderfeest – we gebruiken onze stem om te vechten voor waar wij in geloven. Vrijheid van meningsuiting staat in Nederland namelijk hoog in het vaandel en dat recht moeten we beschermen.
Maar waarom gebruiken we dezelfde felle stem niet om onze kinderen te beschermen?
Het verbaast mij zeer dat er niet net zo massaal gestreden wordt tegen de ‘pedopartij’ PNVD, die onder meer staat voor seksuele zelfbeschikking onder alle leeftijden. De Partij voor Naastenliefde, Vrijheid en Diversiteit is een Nederlandse politieke partij die (na een eerder bestaan van 31 mei 2006 tot en met 14 maart 2010) officieel werd opgericht op 7 augustus 2020. Twee dagen voor de geboorte van mijn dochter.
De vraag van zonet “vind je het niet eng om een kind in 2020 ter wereld te brengen”, begint mij toch te steken nu het gesprek deze wending neemt. Als ouder beloof ik dat ik niet zal schelden in de zaak – ik ben namelijk een kind aan het knippen. Maar hoe geven we als ouders deze ‘pedopartij’ een podium, onder het mom van dezelfde ‘vrijheid van meningsuiting’? Het blijft een tijdje stil in de zaak als ik dat zeg.
Nu de school weer is begonnen komen onze kinderen in een samenleving waar wij toekijken hoe een politieke partij, volwassen mensen het recht wil geven om sex te hebben met een minderjarige. Wij vragen ons nu allebei af waarom we hiervoor niet op de Erasmusbrug staan te demonstreren.
Terwijl ik het kapsel van zijn zevenjarige zoontje afmaak, breekt het mijn hart dat wij als maatschappij niet meer doen dan een petitie tekenen. Wij als volwassen kleuters die ruziën doen er nu even niet toe: het gaat nu niet om het beruchte kinderfeest, maar om de veiligheid van onze kinderen. Ik predik niet dat mensen massaal in opstand moeten komen, maar hopelijk zet onze realisatie in de kapperszaak meer mensen aan het denken.
Na de knipbeurt springt het jongetje uit de stoel en rent als een bezetene de zaak uit. Zijn vader betaalt en rent achter zijn zoon aan. Hij draait zich nog even om en zegt “maak je borst maar nat, je hebt een kind gekregen in een moeilijk jaar. Maar het is het sowieso waard”.
Maak je borst maar nat, je hebt een kind gekregen in een moeilijk jaar. Maar het is het sowieso waard
Mijn volgende klant komt met zijn zoontje de zaak in wandelen en neemt alweer plaats op de stoel. Op het moment dat ik de tondeuse aanzet, begint dit kind keihard te huilen.
Ik stel de jongen gerust. En in gedachten mijzelf ook. 2020 is helemaal niet eng. We weten echt wel voor elkaar en de toekomst van onze kinderen op te komen. Alleen kan het RIVM in dit geval niets voor ons doen.
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Inloggen kan je hier. Als je nog geen account hebt meld je nu aan als supporter of maak hier een gratis reageerdersaccount aan.