Vandaag heb ik besloten om op mijn nieuwe fiets naar de zaak te gaan, mijn quarantainekilo’s verdwijnen niet vanzelf. Zwetend en hijgend fiets ik door Rotterdam. Aangekomen op de zaak groet ik mijn collega Donn. Ik kijk naar mijn telefoon om berichten van klanten te beantwoorden die hun knip-afspraken moeten cancelen. Rotterdam is officieel in Code Rood en je merkt dat mensen banger zijn geworden om naar buiten te komen.
Gelukkig komt mijn eerste klant Jean vrolijk aangereden op zijn scooter en kijkt verbaasd hoe ik voor de deur tegen mijn nieuwe fiets aan leun. Hij schiet in de lach en tikt tegen mijn buik om ook nog even te benadrukken dat ik moet werken aan die extra kilo’s.
Jean loopt de zaak binnen, groet Donn en neemt plaats in mijn stoel. Terwijl ik de cape om zijn nek vast maak, vraagt Donn hem of hij de serie Pose heeft gekeken op Netflix. Jean kijkt verbaasd en antwoordt dat het al best een oude serie is. “Vanwaar die vraag?” Donn antwoordt: “Ik ben nieuwsgierig hoe jij de serie ziet als homoseksuele man, vergeleken met mij als hetero man”.
“Wat me treft is dat mijn klant, als homosexuele man, openlijk kan praten over wat die serie voor hem betekent”
Wat me treft in het gesprek dat volgt, is dat mijn klant, als homoseksuele man, openlijk kan praten over wat die serie voor hem betekent. Hij vond het een goede serie en net als zo vaak was seizoen twee niet zo boeiend. Maar waar ik niet eerder bij stil heb gestaan, is dat het niet een normaal gegeven is dat een homoseksuele man openlijk praat binnen een omgeving van hetero mannen.
Wij als kappers proberen op de zaak een omgeving te creëren, waarin iedereen zich veilig kan voelen. Niet alleen als het gaat om de verhalen van de klanten, dat iedereen zich open durft te stellen, maar ook voor mannen die van een andere seksuele geaardheid zijn dan degene die hen knipt.
Jean voelt zich altijd veilig om bij mij te knippen. Was dat misschien omdat hij hier nog nooit eerder openlijk zo’n vraag kreeg die duidelijk gekoppeld is aan zijn geaardheid? In het openbaar zo een vraag beantwoorden is confronterend, ook voor iemand die openlijk homoseksueel is. Ik als man van kleur zou het ook moeilijk vinden om tussen witte mensen de vraag te krijgen ‘hoe sta jij tegenover black lives matter?’
“Des te belangrijker is dat we met zijn allen safe spaces creëren in deze gekke tijd”
Ik kan niet voor al mijn klanten spreken of zij vinden dat een klant naast hen openlijk over zijn geaardheid kan praten. Of weten hoe zij dan reageren. Daarom is het van belang dat wij als kappers beseffen dat er meer factoren een rol spelen in het creëren van een veilige plek. Niet alleen veilig zeggen, maar het ook laten merken in je doen.
Waar ik WORM dankbaar voor ben, is dat wij een kapperszaak konden opzetten binnen een plek die al wordt gezien als safe space. Waar regelmatig mannen op hakken of met make up uitgaan, omdat ze ervan uitgaan dat het kan in WORM. De pandemie geeft ons soms het gevoel dat we nergens veilig zijn. Des te belangrijker is het dat we nadenken over hoe we met zijn allen safe spaces kunnen creëren in deze gekke tijd.
Met een glimlach staat Jean op en wenst iedereen een fijne middag. Je ziet dat hij met een trots gevoel de zaak uit loopt. Blij dat hij in een heteromasculiene omgeving gewoon ontspannen zijn mening kon geven over de serie. Wat ik me hierdoor weer besef is dat onderwerpen misschien pijnlijk, confronterend of eng zijn, maar dat dat betekent dat we er juist over moeten praten.
Een safe space is niet iets wat gegeven is, het komt vanuit de personen die de plek creëren en een ieder het gevoel geven dat zij zichzelf kunnen zijn.
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Inloggen kan je hier. Als je nog geen account hebt meld je nu aan als supporter of maak hier een gratis reageerdersaccount aan.