Het schijnt aangestoken te zijn en er schijnen schuldigen te zijn. Maar veel belangrijker is wat de Rotterdamse samenleving liet zien als reactie op de brand in Plaswijckpark, stelt René Segers-Hoogendoorn.
Afgrijselijke taferelen van rellen ontsierden deze eerste week van de Nederlandse avondklok, die werd ingesteld in onze gezamenlijke strijd tegen een pandemie.
Sociale en mainstream media stroomden direct vol met reacties van afkeuring. Terecht, en gelukkig! Opstand, rellen, plunderen is een beeld dat we vooral kennen van ver weg. Maar zo blijkt maar weer dat we niet alleen een keurig kabbelend landje zijn dat zich kan verschansen achter de dijken. De wereld is ook hier. Wij zijn ook de wereld.
Maar de reacties van afkeuring werden ook al snel polariserende reacties van afkeuring. Landelijke politiek leiders vlogen elkaar direct verbaal in de haren. De een zou stigmatiseren, de ander zou relativeren een derde zou polariseren. De pot verwijt de ketel… Enige mate van bedachtzaamheid en reflectie zou hier op z’n plaats zijn geweest. Want zijn wij niet zelf de maatschappij? En heeft de politiek niet bij uitstek zelf een heel forse verantwoordelijkheid als het gaat om tanende verbondenheid en gezamenlijke verantwoordelijkheid in onze maatschappij?
Nog geen reactie — begin de discussie!