Een SHOWBOX speelt zich af in een leegstaande ruimte, die om de paar maanden door een andere kunstenaar wordt ingericht. Het is een openbare tijdelijke tentoonstelling, die op verschillende locaties in de stad op kan duiken.
Zo kan het dat je op de Mathenesserweg, Marconiplein of de Westzeedijk soms een etalage ziet die gevuld is met wonderlijke ballonnen, een kleurrijke installatie, intrigerende zwart-wit-foto’s of een brugwachtershuisje dat na zonsondergang dienst doet als een sprookjesachtige lantaarn. Sinds 2018 worden deze openbare tentoonstellingen georganiseerd door Foundation MESH, een organisatie die ruimte maakt voor artistieke experimenten en publieke kunstwerken.
De tentoongestelde kunst gaat in zekere zin op in het straatbeeld: anders dan bij bijvoorbeeld de metershoge Bospoldervos, die een eindje verderop pontificaal over de Schiedamseweg uit staat te kijken. Een SHOWBOX kun je zo een paar keer voorbijlopen voordat je doorhebt dat er binnen iets interessants gebeurt. Volgens curator Danijel Stoiljkovic is dat ook de bedoeling. “We willen het niet teveel pushen. Op deze manier is het bijna kunst als een subliminal message.”
Hoe zijn jullie met dit project begonnen?
Inger: “Toen we in 2016 begonnen met Foundation MESH hebben we eerst een aantal gewone tentoonstellingen georganiseerd. In het begin was ons doel vooral nog om internationale relaties op te bouwen tussen de Nederlandse kunstwereld en kunstenaars in voormalig Joegoslavië, waar Danijel veel contacten heeft. Vandaar ook de naam ‘mesh’: netwerk.”
Danijel: “Dat was meer klassiek, in een galerie-achtige setting. Door te experimenteren zijn we vervolgens tot dit concept gekomen. We zagen namelijk het effect van publieke kunstwerken, zoals een grote muurschildering, en daar waren we erg blij mee. Er is daarbij geen afstand tussen mensen en de kunst. Het is er gewoon. Je hoeft er niet speciaal naar te zoeken, je kunt het gewoon zien in je eigen omgeving. Dat geeft een heel andere beleving.”
Inger: “Bij die eerste tentoonstellingen merkten we inderdaad dat er een drempel is tussen het publiek en wat zich binnen afspeelt. Het kan intimiderend zijn om ergens zomaar naar binnen te lopen. Dan denken mensen dat ze iets moeten kopen of ergens voor moeten betalen, of dat het niet voor hen bedoeld is. Toen zijn we gaan experimenteren met tentoonstellingsvormen waarbij die drempel verdwijnt. Zoals de SHOWBOX: de kunst is binnen tentoongesteld, maar je kunt het vanaf de straat bekijken.”
