In de plannen voor een groot windmolenpark op de Tweede Maasvlakte voelen kite- en golfsurfers, de Reddingsbrigade en andere organisaties zich met hun bezwaren niet op waarde geschat. Wat gaat er mis? “Recreatie leek bij voorbaat al ondergeschikt.”
Sinds het stuk land van Maasvlakte 2 tussen 2007 en 2013 aan de zee onttrokken is om de Rotterdamse haven uit te breiden, zijn de stranden van het gebied ook een geliefde plek voor recreanten. Het is een relatief onontdekte parel in de zomer, de nabijgelegen Natura 2000-gebieden zijn in trek bij vogelspotters en kite- en golfsurfers beschouwen het als een van de beste surfspots van de lage landen. De specifieke ligging – een stuk land dat ver uitsteekt in de zee – is uniek. Maar diezelfde ligging maakt Maasvlakte 2 ook heel geschikt voor het opwekken van windenergie. Daarom is de kustlijn in het bestemmingsplan van 2018 dan ook aangewezen als locatie voor een nieuw windmolenpark.
De bedoeling is dat er tussen 2022 en 2023 in totaal 22 windturbines aan de kustlijn worden geplaatst. Ze moeten jaarlijks ruim vierhonderd gigawattuur groene stroom opwekken. Dat is een hoop: het equivalent van zo’n 138.000 huishoudens, en een toename van zo’n tachtig procent op de hoeveelheid windenergie die we momenteel al opwekken binnen Rotterdam.
Het park zal alleen geen Rotterdamse huishoudens van elektriciteit gaan voorzien: het Rijk is grondeigenaar en opdrachtgever en wordt zelf ook de voornaamste afnemer. Het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat wil zo in 2030 volledig onafhankelijk zijn van fossiele brandstoffen. Energieleverancier Eneco kreeg begin vorig jaar de aanbesteding voor de bouw van het park en 25-jarige exploitatie gegund van Rijkswaterstaat (RWS).
Nog geen reactie — begin de discussie!