Ahmed Abdillahi en Mustapha Eaisaouiyen schrijven een columnserie als bewoners van de Rotterdamse Tweebosbuurt. Een reeks over verzet tegen de sloop van hun wijk en wat dit doet met de bewoners. Deze keer: tijdelijke bewoners worden plotseling op straat gezet.
Wij schrijven een excuus-column. Er zijn vele mea culpa’s door politici in de toeslagenaffaire uitgesproken en geschreven, maar wij vinden het ook nodig om excuses te maken. Alleen dan wel in een andere setting. Wij hebben in Nederland nog steeds te maken met een gezondheidscrisis en daarin moet je sommige besluiten logischerwijs niet nemen. Maar helaas, de Tweebosbuurt en logische besluiten vormen geen gelukkig huwelijk. Zo ook nu weer!
Via de nieuwsbrief van Vestia hebben wij te horen gekregen dat het college van B&W en Vestia, vooruitlopend op een door hen ingecalculeerde winst in het hoger beroep bij het Gerechtshof te Den Haag, alvast woningen willen slopen . Maar het college en Vestia willen bovendien onze buurtbewoners met een tijdelijk huurcontract binnen een paar weken op straat zetten. Wat is er aan de hand, horen wij u denken.
Er zijn in onze Tweebosbuurt ongeveer 80 bewoners met een tijdelijk huurcontract . Exacte cijfers zijn er niet, omdat Vestia deze niet wenst aan te leveren. Vestia en het college hebben nu in hun wijsheid besloten om temidden van een pandemie en alle stringente RIVM-richtlijnen als de anderhalve meter, één bezoeker per persoon en de avondklok, toch enkele tientallen bewoners hun woningen uit te zetten.
Sommigen hebben het geluk dat ze op tijd iets anders kunnen vinden. Dat is meestal een slaapplek op een bank bij iemand anders in huis. Een eigen woning vinden is nagenoeg onmogelijk. Onder hen zitten naast werkenden ook studenten die in hun examenjaar zitten. Zij hebben naast examenstress en coronastress nu ook nog eens woonstress. Recipe for disaster zou je zeggen. Hoezo dus volksgezondheid?
Nog geen reactie — begin de discussie!