In 2006 werd in Rotterdam de Wet Bijzondere Maatregelen Grootstedelijke Problematiek ingevoerd. Dankzij deze ‘Rotterdamwet’ mogen mensen met een bijstandsuitkering die korter dan zes jaar in Rotterdam wonen en een huis willen huren, in bepaalde wijken worden geweigerd. Nu, vijftien jaar later, maken Vers Beton en OPEN Rotterdam de balans op. Waarom moest de Rotterdamwet er komen? En: zijn de wijken er beter van geworden?
Dit artikel in een minuut:
- Artikel 8 van de Rotterdamwet regelt dat mensen met een bijstandsuitkering die korter dan zes jaar in Rotterdam wonen, geweigerd mogen wonen in bepaalde wijken.
- De wet is politiek en juridisch omstreden, maar toch doorgezet omdat toepassing ervan de veiligheid en leefbaarheid van de wijken zou verbeteren.
- In geen enkele evaluatie is echter aangetoond dat de wet bijdraagt aan de leefbaarheid of veiligheid van wijken.
- Met name jonge mensen met een migratieachtergrond zijn op grond van de wet geweigerd in ‘slechte’ wijken of straten.
- Hoewel politiek zwaar omstreden, telt na een recente aanpassing van het afwegingskader het aandeel niet-westerse migranten toch weer mee als teken dat het slecht gaat met een wijk of straat.
>> Check onderaan dit stuk ook de explainervideo.
Dit artikel liever luisteren? Klik hier:
Al één reactie — discussieer mee!
Dit toont de waarde van journalistiek om de feiten, met name de politieke gedachtegangen, in dit geval van de (impliciet discriminatieve ) werking van de Rotterdamwet helder te maken. De twee voorbeelden, in de opening en de jonge moeder in de Tarwewijk, laten zien, dat het middel niet bijdraagt aan het gestelde doel (verbetering van de leefbaarheid van de wijken, die er niet zou zijn) . Wel vraag ik me af, of het een bijdrage heeft kunnen leveren aan het tegengaan van de problemen met particuliere huizenbezitters, die hun pand per kamer tegen te hoge prijs verhuurden, met name aan mensen, die hun rechten niet kenden.