Architect Manou Huijbregts leerde tijdens de renovatie van de Trespapaleizen dat er onder het kunststof van de stadsvernieuwing prachtige gebouwen verstopt zitten. “Als je weet hoe je ernaar moet kijken, is er in onze oude stadswijken veel van de oude glorie terug te brengen.”
Bij het renoveren van ‘Trespapaleizen’ aan de Rechthuislaan op Katendrecht heb ik leren zien hoe er achter de vele lagen kunststof grote kansen verstopt kunnen zitten voor onze oude stadswijken en haar sociale huurders. De Rotterdamse corporaties zouden zorgvuldig moeten kijken of panden die tijdens de stadsvernieuwing zijn gerenoveerd een derde leven verdienen.
Al ruim tien jaar woon ik op Katendrecht. Ik zag de wijk veranderen en heb me dikwijls verwonderd over de sociale huurwoningen die ingeklemd liggen tussen het zo geliefde Deliplein, Verhalenhuis Belvedère en alle nieuwbouwwoningen aan de Maashavenkade en het Kaappark. Alles aan de wijk werd mooier, maar deze historische kern bleef onveranderd. Kanariegele voordeuren, witte beplating op de gevels, gesloten balkons aan de straat en dikke plastic kozijnen leken uit te willen schreeuwen: “Kijk, hier zijn ze, de sociale huurwoningen!”
Drie jaar geleden kreeg ons architectenbureau van Woonstad Rotterdam de kans om na te denken over verduurzaming en gevelverbeteringen van deze sociale huurwoningen. Maar waar begin je dan? Archiefmateriaal. We zochten oude tekeningen en foto’s en hoe meer we daarvan bekeken, des te meer pijn het deed.
Al 3 reacties — discussieer mee!
In het artikel komt niet aan de orde waarom de bouw uit de stadvernieuwingsperiode er zo uit ziet. Ik zie vier oorzaken:
– het principe was dat iedereen na renovatie terug kan komen, dus dakdozen leverden extra ruimte voor gezinnen die te krap behuisd waren.
– een berging op de begane grond was cf. de wenken en voorschriften van destijds: ruimte voor fiets en kinderwagen op de begane grond.
– alle investeringen hadden effect op de huurprijs na renovatie, dus er weinig ruimte voor extra,s
– architecten hadden in die tijd weinig ervaring met bouwen in de bestaande structuur.
Als je meer wilt weten over de aanpak van de vooroorlogse wijken vanaf 1970 lees dan het recente boek van Ben Maandag- Stadsvernieuwing in Rotterdam-
Overigens is het prijzenswaardig dat Woonstad en deze architect in Katendrecht zo investeren in deze sociale woningbouw.
Reactie op de reactie: toch is dat niet helemaal waar. De meeste dure gebouwen waren toen ook lelijk.
Fantastisch initiatief Manou, dit artikel en de de-renovatie. Ter informatie, wij hebben kortgeleden met ons bureau de cultuurhistorische verkenning voor Katendrecht gemaakt en een substantieel aantal trespa-vernielde panden daar geselecteerd voor bescherming in het bestemmingsplan.
Deze historische architectuur heeft appeal en grote kwaliteit!
Groot probleem is dat in een groot aantal 19e eeuwse wijken van Rotterdam de trespapaleizen niet beschermd zijn. Dit type renovatiepanden is op veel locaties door cultuurhistorisch onderzoekers als beeldondersteunend gewaarmerkt. De gemeente heeft ervoor gekozen deze panden in het bestemmingsplan niet te beschermen tegen sloop (dit itt tot de ‘niet gerenoveerde’ beeldbepalende exemplaren). Daar zou het college van B&W nu eindelijk eens werk van moeten maken!