Het kan niet missen als je vanaf de Zestienhovensekade de wijk Landzicht in rijdt: El Aviv Overschie knalt er uit met zijn enorme gele gevelbord en spandoek. De shoarma- en pizzazaak fungeert zo als een soort toegangspoort voor de wijk, het enige nog overgebleven nooddorp van Rotterdam.
Landzicht werd gebouwd om de door het bombardement ontstane woningnood te ledigen. Het is een kleine, knusse wijk met laagbouw (5 straten, 200 woningen). Bij de vorige verkiezingen in 2017 stemde 48 procent hier radicaal rechts. Het veld van voetbalvereniging VOB, waar de kantine vandaag dienst doet als stembureau, ligt pal tegenover El Aviv.
Is eten politiek? Zijn er verbanden te leggen tussen wat je eet en hoe je stemt? De Franse gastronoom Jean-Anselme Brillat-Savarin zei het aan het begin van de 19e eeuw al: ‘Zeg mij wat u eet, en ik zal u zeggen wat u bent’. Het is een leuk spelletje om mensen te definiëren aan de hand van hun dieet – denk aan ‘jongens van de gestampte pot’ en de ‘quinoakut’ – maar een cliché is het ook. En zitten echt alle GroenLinks-stemmers aan de vegaburgers, en houdt de PVV-stemmer het hardnekkig bij een gehaktbal?
Nog zo’n cliché, zij het een hoopvol cliché, is de uitspraak ‘eten verbindt’. De gedachte daarachter is: als we maar genoeg samen hutspot en couscous eten, komen we er wel uit met zijn allen. Is de verbindende kracht van eten zo groot dat het verbroedert of zelfs stemgedrag kan veranderen? Ik wil graag dat het waar is, maar ik denk ook: was het maar zo eenvoudig.
