In onze talkshow Vers Beton LIVE! spraken we over de toekomst van het Rotterdams erfgoed. Was je er niet bij? Bekijk hier het programma terug. Ook droeg Marianne Klerk haar column voor: “Het is tijd voor het afschudden van onze Calimero-veren.”

“Rotterdam staat bekend als architectuurstad. Dan zou het zonde zijn als we dat verliezen.” Met deze gevleugelde woorden legde cultuurwethouder Kasmi de zwaar negatieve adviezen van de Rotterdamse Raad voor Kunst en Cultuur (RRKC) voor de Internationale Architectuur Biënnale en de Dakendagen naast zich neer. Architectuurpromotie is namelijk goed voor het aantrekken van de juiste toeristen, volgens de wethouder, die hierin citymarketingbureau Rotterdam Partners volgt. Het vernietigend RRKC-advies voor Museum Rotterdam volgde hij echter wel braaf op; het museum is de komende vier of zelfs tien jaar dicht. Tel daarbij op de dichte deuren van Museum Boijmans van Beuningen wegens langdurige verbouwing, en hier zitten we dan. Pure erfgoedarmoede.
Leuk voor die architectuurminnende toeristen maar wat rest ons bewoners die verder willen kijken dan de strijd om de Rotterdamse skyline? Ach, zo streng is de cultuurwethouder nou ook weer niet voor ons. We mogen ons erfgoedhart ophalen bij de dependance ‘40-‘45 NU -aan de Coolhaven- die wel openblijft en hopen dat de nieuwe kwartiermaker met een plan komt dat dit keer wél gesteund wordt door de gemeente.
Al 2 reacties — discussieer mee!
Heel goed verhaal over ‘erfgoed’ en Museum Rotterdam van Klerk.
Ooit gaf ik in een bundel over de historicus Reindert Jacobsen diens verhaal na veertig jaar opnieuw uit: ‘Rotterdam: stad zonder verleden’ (1998, briljante causerie voor de Rotary uit de jaren ’50, meen ik).
Wethouder Herman Meijer liet op een symposium op het Erasmiaans Gymnasium destijds zijn grote waardering blijken voor dit verhaal. Het betoog van Marianne Klerk laat zien hoe hardnekkig die cultuurloze, kapitalistische benadering is.
Leo Molenaar
voorzitter Stichting Huis van Erasmus
ex-Erasmiaans Gymnasium
Met grote belangstelling de opvattingen over Rotterdams Cultureel Erfgoed gelezen. Zoals je mogelijk weet houd ik mij al lang bezig met de slordige, om niet te zeggen harteloze, omgang van het gemeentebestuur van Rotterdam met het Cultureel Erfgoed. In mijn vak ( stedenbouw en cultuurhistorie) gaat mijn inzet nu vooral uit naar de grove en beschadigende bouw van maar liefst acht hoge woontorens van 35 , 45 en 70 meter op de Parkhaven, de smalle en kwetsbare groene zone links en rechts van de Euromast. Rotterdams internationale icoon, tevens Rijksmonument, wordt zo aan twee kanten in beton, staal en glas ingepakt, en bovendien wordt het overliggende fraaie Zocherpark aan de zuid-westzijde overschaduwd en ook wordt het zicht vanaf de Parkhaven op het Park ( ook een Rijksmonument) ontnomen. Tel daarbij op de aantasting van het Maastunnelcomplex ( ook een Rijksmonument) en je begrijpt niets van het Rotterdamse beleid t.a.v. het Cultureel Erfgoed. Gelukkig moet deze bouw eerst door een Bestemmingsplanherziening mogelijk gemaakt worden, dus ik roep een ieder die dit hele monumentale en fraaie ensemble wil beschermen op een bezwaar in te dienen. Alleen het getal van tegenstanders lijkt de gemeente nog op andere sporen te kunn en brengen…
En dan: wat voor moois zou er landschappelijk-creatief met die groene Parkhaven kunnen gebeuren: goed ingericht met speelse en artistieke objecten, mooi meubilair en zorgvuldig gekozen bomen en bloemgroepen. Alles voor de wandelende , spelende en rustende mens, die dan ook mag genieten van het vrije zicht op de monumenten en de samenvloeiing van Maas en Schietoegang. Wat een weelde in plaats van die 630 dure woningen voor de happy few.
Henk Licher