De geheimzinnige stadshaas

Hazen hebben de reputatie echte boerenpummels te zijn. Dat is niet geheel ten onrechte, want in zowel akkers als graslanden handhaven ze zich prima. Al is de haas van meer markten thuis. Hazen zijn in bijna heel Europa en diverse andere werelddelen te vinden, waar ze zo’n beetje alle denkbare landschapstypen bewonen. Er leven sneeuwhazen op ijzige toendra’s, er rennen hazen door de woestijn en ze huppelen over bergweides alsof ze in de Sound of Music spelen. 

Met zo’n brede smaak kan een haas zich dus ook best in de stad redden, zou je denken. Toch staat in de boeken dat hazen niet veel in het stedelijk gebied te vinden zijn. Is dat terecht? Ik denk het niet. Volgens mij leeft er een geheim genootschap van stadshazen in Rotterdam. En nu wil ik dat voor eens en voor altijd blootleggen.

Ondanks mijn vermoedens zie ik vrijwel nooit een haas in Rotterdam. Hoe goed ik ook kijk. Hazen zijn meesters in het zich verschuilen en kiezen daarbij vaak voor plekken waar je ze niet zoekt. De Engelsen hebben daar een mooie term voor: hiding in plain sight. Dat is precies wat ze doen. Vaak dutten ze overdag wat half verscholen onder een struikje, in een heg of tegen een omgewaaide boom. Hun bruine vacht beschermt ze tegen de elementen en voorziet ze van perfecte camouflage. Bij naderende problemen drukken ze zich nog wat platter in het natte gras en als ontdekking onvermijdelijk is, sprinten ze er met 65 km/u vandoor. Zie dat maar eens bij te houden.

Zo kamperen hazen her en der waar het ze uitkomt. Sommige types zwerven rond en slapen iedere dag ergens anders. Andere onderkennen een goeie stek wanneer ze die tegenkomen en blijven graag wat langer plakken. Het zijn vrije geesten die zelf wel bepalen waar ze gaan of staan.

Diep in de nacht vinden de mysterieuze bijeenkomsten der hazen plaats. Wanneer de laatste hond is uitgelaten en de baasjes naar bed zijn, huppelen de hazen over straat. Ze komen samen op gazons in parken, op sportvelden en in wegbermen. Sommige snoepen alleen wat van het sappige gras dat door de groenbeheerders van de gemeente op de perfecte graaslengte is gemaaid. Veel malser dan dat stijve spul in de polder. Maar de hazen zijn hier niet alleen voor het gras.

Want andere hazen mengen zich juist in de illegale bokspartijen, die op duistere tijden en afgelegen veldjes plaatsvinden. Rechtopstaand, balancerend op hun lange achterpoten, zijn twee kerels dan verwikkeld in een pas de deux terwijl ze elkaar onophoudelijk meppen met hun voorpoten. De lange nagels die bij het sprinten fungeren als spikes, werken nu als haken die plukken vacht van de tegenstander scheiden. 

Verliezers van zulke knokpartijen zetten het op een lopen om een nader pak rammel te ontvluchten. Ze verliezen niet alleen het duel, maar ook hun gezicht tegenover de dames die het tafereel van een afstandje gade slaan. De gehavende winnaars kijken zelfverzekerd om zich heen. 

Wat er zich precies voltrekt bij deze dubieuze vechtclubjes is vrijwel onbekend. Niemand praat erover. En goede observaties zijn er ook niet. Want ruim voordat het eerste ochtendgloren zich aandient en de eerste mensen zich op straat begeven, zijn de hazen weer in het niets verdwenen.