Onlangs had ik met mijn zus een gesprek over het leven. Mijn zus is mijn goeroe als het gaat om mijn levenspad. Ze vertelde me dat mijn navigatie niet in mijn telefoon of auto zit, maar in mijn hart. Iets waar ik te weinig bewust naar luister. Dat innerlijke kompas negeer ik soms, omdat het niet altijd de meest populaire keuzes maakt. Maar soms maak je rationeel een beslissing en voelt het alsnog niet goed. Mijn zus stelt me dan de juiste vragen om antwoorden die al in mij zitten eruit te krijgen.
Master Skill
Om de aanwijzingen van ons hart te leren begrijpen en hierop te durven vertrouwen, is volgens mij echt een master skill. Waar gaat je hart sneller van kloppen? En wanneer zijn het waarschuwingssignalen? Ik werk hier steeds meer aan.
Op dit moment in mijn leven staat er een mogelijke omslag voor de deur. Met mijn stichting IKBENWIJ maken we kans om grote impact te maken in de stad. Ik mag hier helaas nog niks over vertellen, maar mijn hart gaat sneller kloppen van deze kans.
Het gesprek met mijn zus ging over de opdracht. Toen ik bij haar wegreed, vroeg ik me af wat het hart van de stad is. Welke signalen geeft dit hart af? En welke moeten we niet verwarren met waarschuwingen? Ik dacht aan alle mensen in Rotterdam en hun harten. Ik hoorde ze allemaal kloppen. Sommige roepen om aandacht, bij andere hoor je passievolle liefde. Helaas kon ik ze niet allemaal goed horen, maar ik weet dat er meer is.
Hoe ik deze harten hoor en herken? Dat komt door alle verhalen die ik de afgelopen jaren heb opgehaald met stichting IKBENWIJ. We verzorgen bijeenkomsten om verbinding te brengen in een groep van middelbare schoolklassen tot teams van topambtenaren. Met creatieve uitingsvormen, zoals muziek, dans, spoken word en theater, geven we iedereen de ruimte om zijn of haar persoonlijke verhaal te delen.
Alle Rotterdammers die ik heb gesproken hebben een eigen achtergrond. In wijken als Feyenoord of IJsselmonde zie en hoor ik mensen in hun persoonlijke situatie. Ze willen het beste voor de buurt om hun kinderen in een goede omgeving te laten opgroeien. Maar ze zijn aan het overleven en hebben helemaal geen ruimte om de straat ook nog aan te vegen of in een, door een buurt bestuurde, groep te zitten. Ook ambtenaren zitten soms vast in een systeem. Door alle regels zijn ze het contact met burgers verloren. Als we hen laten onderzoeken wat hun intrinsieke motivatie is, kruipen ze vanzelf uit hun schulp.
Transitie
In al deze verhalen hoor ik het Rotterdamse hart. Het kompas dat de stad kan navigeren. Dit is mijn brandstof om dingen te doen. Rotterdam heeft een grote transitie ondergaan. Het kloppende hart heeft gesproken en zal blijven praten om zo koers te zetten. Het is nu onze opgave om te blijven luisteren naar dit ritme. Dit klinkt misschien poëtisch; dat ben ik ook.
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Inloggen kan je hier. Als je nog geen account hebt meld je nu aan als supporter of maak hier een gratis reageerdersaccount aan.