In deze vakantieweken schrijven Vers Beton-redacteuren over hun zomer. Lot Piscaer vertelt over horecaplekken die na de ‘lockdownwinter’ herkenbaar doch anders zijn.
Bij een koffiezaak op Zuid streek een elegante dame neer, gekleed in duur zwart; ze had een statement-zonnebril die ook bij het lassen op een scheepswerf goed van pas zou komen. Haar vriendin sabbelde aan een vaper. Er gleed een cabrio voorbij met daarin een ouder echtpaar. Ze hadden allebei een wollen baret op: hij een lichtblauwe, zij een roze.
Op een ander terras, iets ten oosten van het centrum, schepte een jongeman op over de enorme verse tonijn van zijn bruiloftsbuffet. Er was ook een echte Japanse chef met een heel scherp mes. Aan mijn andere zijde klaagde een man met roze pinstripe overhemd en slicke suede loafers over de nieuwe voorzitter van de hockeyclub.
De verpoening van Rotterdam is geen nieuws meer – het zal ook vast zijn voordelen hebben – maar regelmatig geeft de stad me het gevoel dat ik in de Bizarro-episode van Seinfeld zit. In die aflevering ontmoet Elaine een vriendengroep die precies het tegenovergestelde is van Jerry & co. De ‘Kramer’ heeft zijn haren gekamd en klopt keurig op de deur, ‘George’ is niet gierig meer, ‘Jerry’ heeft zijn handen weten te leggen op kaartjes voor het ballet. Alles lijkt hetzelfde, maar is 180 graden veranderd.
Nog geen reactie — begin de discussie!