De Woonprotesten, zoals zondag in Rotterdam, zijn vooral gericht aan de landelijke politiek. Maar met de gemeenteraads-verkiezingen in aantocht is het noodzakelijk dat we ons ook richten op lokale politiek, stelt Gwen van Eijk, mede-organisator van de Woonopstand op 17 oktober in het Afrikaanderpark. Er zijn tal van maatregelen die de stad kan nemen.
De eisen van de landelijke protesten – in Amsterdam op 12 september, Rotterdam op 17 oktober en Den Haag op 13 november – zijn vooral gericht aan de landelijke politiek. De protestorganisaties schreven gezamenlijk het Woonmanifest met daarin tien eisen gericht aan de formerende partijen en Tweede Kamer, dat zij op 5 oktober overhandigden aan demissionair minister Ollongren.
Maar de wooncrisis kent vele aspecten en kan alleen aangepakt worden als er op verschillende beleidsterreinen en beleidsniveaus veranderingen komen. Dit geldt voor elke gemeente maar zeker in Rotterdam, waar de lokale Woonvisie olie op het – door de regering aangestoken – vuur is. Niet voor niets uitten vijf Speciale Rapporteurs van de Verenigde Naties (VN) in april dit jaar in een officiële mededeling hun zorgen aan het Rotterdams stadsbestuur. Die zorgen gingen vooral over het verkleinen van de voorraad betaalbare woningen met 13.500 woningen, door sloop en opwaardering. Gezien het feit dat er al veel woningnood, armoede en dakloze mensen zijn in Rotterdam, brengt dit beleid het recht op huisvesting in gevaar, zo oordeelde de VN.
Al 2 reacties — discussieer mee!
Oproep aan lokale politiek is duidelijk. Zijn er aan de wooncoöperaties geen kritische vragen te stellen?
Bekijk ook de strijd voor betaalbare huren in Rotterdam vanuit een meerjarenperspectief. Wat is opgebouwd aan stadsvernieuwing en sociale woningbouw is na de opkomst van Pim Fortuin in diskrediet gebracht.
De opgeknapte stadsvernieuwingswijken werden probleemwijken. Met onaangepaste buitenlanders en veel criminaliteit. De Puinhopen van Paars had de LPF het over en later nam Leefbaar Rotterdam die zogenaamde “verloedering” over. Een meerderheid van de Rotterdammers vond het probleem van de immigranten en verloedering decennia veel belangrijker dan de huisvesting van de lage inkomens.
Als je je pleidooi op de agenda van de Rotterdamse gemeenteraad gaat zetten , ontkracht dan ook die visie . Leg een link tussen het banale motief van gentrificatie en de politiek van Leefbaar Rotterdam. Het gaat nu niet meer over de Puinhopen van Paars ,maar over de Puinhopen van Leefbaar Rotterdam !