Onze columnist Elfie Tromp was bij de opening van het nieuwe Depot en is kinderlijk onder de indruk.
Ik ben maar een simpele ziel. Als iets glimt, ben ik al snel onder de indruk. En glimmen, dat doet het Depotgebouw. Glimmend glimlachen ook de medewerkers bij de entree, glimmen doen ook de wangen van het opgedofte publiek dat zich in de openingsweek vergaapt aan het Depotgebouw. Even is het Rotterdams chagrijn, die grootstedelijke achterdocht, verdwenen.
Als Abeltje in zijn vliegende lift staar ik naar de glazen constructie die me naar boven zoeft en ik bewonder het uitzicht om mij heen, zoveel meter boven de grond. Voor het eerst in lange tijd ben ik weer kinderlijk verbaasd dat we dit als mensen zomaar kunnen, zulke grote constructies bouwen. Achteloos heb ik flats bezocht. Verveeld door bibliotheken met talloze verdiepingen geslenterd. Gegaapt in de zoveelste Rooms-Katholieke kerk. Maar maak de muren doorzichtig en je ziet ineens weer het wonder van architectuur.
Al één reactie — discussieer mee!
Schrijfslippertje ? : De musea, die we hebben, halen tot NOG toe nette bezoekersaantallen.
Zelf ben ik er nog niet uit, of ik de bloempot mooi vind, of niet. Overigens heb ik hetzelfde met de Markthal.