“Mama, horen we hier nog wel thuis?” vroeg Peggy Wijntuins toen negentienjarige dochter na een avondje stappen aan haar moeder. In het openbaar vervoer op weg naar huis maakten enkele mensen racistische aantijgingen naar haar. “Ze zouden jullie allemaal in zee moeten dumpen,” was één van de uitspraken die ze naar haar hoofd kreeg geslingerd. “Natuurlijk horen we hier thuis!” antwoordde Wijntuin haar dochter. Deze ervaring was voor Wijntuin, die toen al lid van de Rotterdamse PvdA was en in de deelraad van Charlois had gezeten, een belangrijke reden om te solliciteren als gemeenteraadslid in 2006. Op dat moment was ze journalist en eindredacteur voor een televisieprogramma van RTV Rijnmond. “De ervaring van mijn dochter was voor haar heavy. Het deed pijn. Voor mij was het aanleiding om te laten zien dat we deel zijn van dit land, hier thuis horen en verantwoordelijkheid nemen voor de toekomst van deze stad.”
Ze kwam als tweede op de lijst, achter lijsttrekker en voormalig Tweede Kamerlid Peter van Heemst. Het was in een periode dat de PvdA een grotere achterban had dan nu: de partij werd grote winnaar van de gemeenteraadsverkiezingen, met maar liefst 37,4 procent van de Rotterdamse stemmen. Wijntuin mocht zich de daaropvolgende twaalf jaar gemeenteraadslid van Rotterdam noemen. Ze zou zich ononderbroken hardmaken voor meer zichtbaarheid van het Rotterdamse slavernijverleden.
Vijftien jaar later spreek ik haar, door de lockdown onoverkomelijk virtueel via Zoom, vanuit haar huiskamer in het Charloisse Heijplaat. Tegenwoordig werkt Wijntuin bij de Erasmus Universiteit als project adviseur diversiteit en inclusiviteit. Rotterdam is inmiddels meerdere historische momenten verder: in 2013 kwam er het Slavernijmonument in Delfshaven. Tussen 2017 en 2020 een onderzoek naar het koloniale en slavernijverleden van Rotterdam. En op 10 december 2021 – de Internationale Dag van de Rechten van de Mens – bood burgemeester Aboutaleb namens het college van burgemeesters en wethouders officieel excuses aan voor het slavernijverleden.
Het lijkt erop dat Rotterdam haar eigen koloniale geschiedenis en het lang verzwegen slavernijverleden mondjesmaat onder ogen durft te komen. Oud-gemeenteraadslid Peggy Wijntuin (63) was hier een sleutelfiguur in. Wat is de weg hier naartoe geweest? En wat betekent dit voor de toekomst van de stad waarin tachtigduizend inwoners afstammen van tot slaaf gemaakten?
