Onze nieuwe columnist Meryem Slimani kwam tijdens haar citytrip in Parijs veel Nederlandse toeristen tegen. Maar hoe herkende zij Rotterdammers? “Struinend door de smalle straatjes van Parijs was het fijn om iets herkenbaars te zien: de Susan Bijl tas.”
Waar herken ik Rotterdammers aan? De niet lullen maar poetsen mentaliteit is lastig aan een passant op straat te zien. Een Rotterdams accent herken ik van heinde en verre. Zelfs mijn ooit zo ‘provinciale’ hevig articulerende kak accent heeft een plattere klank gekregen na 18 jaar in 010. Maar zo lang je iemand niet hoort praten weet je ook niet of ze iets kénnen of kúnnen. Toch vond ik tijdens de herfstvakantie een manier om Rotterdammers te spotten.
Met twee vriendinnen reisde ik met onze kinderen naar Parijs. Op de tweede dag van onze trip bezochten we Disneyland Parijs. Eén ding viel op: om ons heen werd er veel Nederlands gesproken. “Het lijkt wel alsof alle Nederlanders in Parijs zijn,” grapte één van ons nog. Ergens ook wel logisch aangezien een groot deel van het land herfstvakantie had en blijkbaar velen hadden besloten om naar Parijs te gaan.
Ondanks dat mijn vriendinnen en ik vaker in Parijs zijn geweest was het voor onze kinderen de eerste keer. Daarom hadden we een ambitieuze planning. Eigenlijk waren vier dagen te kort om zo’n grote stad te ontdekken maar als échte Rotterdammer moet je roeien met de riemen die je hebt. Ja toch?
Nog geen reactie — begin de discussie!