In dit derde deel van de serie Volg de belofte bespreekt Jiska Engelbert de invloed van de wijkraad op bewonersinitiatieven. Budgetbeheer- en toekenning van (grotere) subsidie is weggehaald bij het gebiedsorgaan en gaat straks via het online platform Mijn Rotterdam. Welke gevolgen heeft dat voor degenen die ‘aan zet’ zijn in de Rotterdamse wijken?

Rotterdam kent een rijke traditie van innovatieve bewonersinitiatieven, met toegankelijke en laagdrempelige subsidiepotjes van het Opzoomer-programma en de gebiedsorganen. Bewoners ‘activeren voor initiatieven’ – één van de taken van de nieuwe wijkraden – zou dus geen enkel probleem moeten zijn. Maar het budget en de regie voor grotere burgerinitiatieven is weggehaald bij de nieuwe wijkraden. Besluitvorming over toekenning van subsidies gaat na de verkiezingen via het digitale platform Mijn Rotterdam.
In de gesprekken die ik voor de eerste twee artikelen van deze serie voerde, kwamen bewonersinitiatieven vaak ter sprake. Niet omdat bewonersinitiatieven en de gemeentelijke subsidiestructuur an sich tot zorgen leidden. Helemaal niet zelfs. Maar omdat sommige gebiedscommissieleden de behandeling van iets grotere aanvragen zouden misbruiken voor machtspolitiek. Een aantal geïnterviewden gebruikte zelfs de term ‘tribunaal’, vooral wanneer zij voorbeelden aanhalen van bewonersinitiatieven die voor een gebiedscommissie moesten verschijnen. Waar ze dan vervolgens met de spreekwoordelijke vloer gelijk gemaakt werden.
Ook het onlangs aan de gemeenteraad gepresenteerde eindrapport van bestuurskundigen van de Erasmus Universiteit over Rotterdamse bestuursmodellen, Sterker door Strijd, merkt dit verschijnsel op. Al doen de EUR-onderzoekers dat in meer eufemistische termen. Want waar binnen gebiedscommissies doorgaans de wijkmanagers aanvragers begeleiden en klaarstomen voor groen licht en toekenning, observeren de onderzoekers dat ‘in sommige gebieden de toekenning van budget aan bewonersinitiatieven een meer interactief proces tot het laatste moment is, waarbij individuele leden van gebiedsorganen een grotere rol spelen’. Dat kan volgens hen ‘tot wrevel bij bewoners leiden op het moment dat in het openbaar uitvoerig over hun specifieke initiatief wordt beraadslaagd’. In hun rapport verwijzen de onderzoekers dan ook naar één van hun eerdere conclusies, ‘dat het wellicht beter is om de gebiedsorganen wel de kaders te laten stellen voor initiatieven maar de zakelijke afdoening bij de gebiedsorganisatie neer te leggen’, ofwel: bij de ambtenaren.
Al 3 reacties — discussieer mee!
Dit deugt dus van geen kant en bevestigt het beeld van een technocratisch Pyongyang aan de Maas. Een zoveelste voorbeeld van de groeiende maatschappelijke tweedeling in deze stad. Geregeerd door beleidsambtenaren die van toeten noch blazen willen weten.
Goed nieuws, er is groen licht gegeven voor een initiatief voor een tegengeluid van binnenuit! Wordt vervolgd! Ik ben ons gesprek niet vergeten!
Ik ben het volledig met de schrijfster eens. De wijkraden moeten de bewonersinitiatieven weer zo snel mogelijk naar zich toe trekken. Niet om er “macht” over uit te oefenen maar juist om in dialoog met bewoners te gaan over wat belangrijk is voor de buurt!