Op een zonnige vrijdagmiddag fiets ik door de Agniesebuurt naar het Zomerhofkwartier (ZOHO). Dit pand gelegen aan de Hofbogen biedt onderdak aan meerdere creatieve ondernemingen. Zo ook aan de Rotterdamse regisseur Rien Bexkens (35) en filmmaker Reggery Gravenbeek (36), die in de afrondende fase zitten van hun nieuwe korte speelfilm: Shank. Op donderdag 31 maart gaat de film over het harde straatleven gefilmd in Rotterdam in première.
Ik word opgewacht in het Zomerhofkwartier door Bexkens; we lopen gelijk de trap op waar ik een team hard aan het werk zie. Tijd om deze creatievelingen langer aan het werk te zien is er echter niet, omdat de filmmakers nog volop in het eindproces van de film zitten. Op het moment van mijn bezoek zitten ze in het color grading proces. Waarbij gekeken wordt naar de kleuren van bepaalde shots en hoe ze aansluiten bij de rest van de film. “Als we de kleuren nog ietsjes feller maken, komt zijn kleding in deze scène nog beter tot uiting”, roept Bexkens tegen de color grader.
De andere filmmaker Gravenbeek is ook werkzaam bij zijn stichting Team Enkelband. Een bemiddelingsbureau die ondersteuning biedt aan schoolverlatende jongeren en ex-gedetineerden die weer moeten terugkeren in de samenleving: “We hebben met zijn allen echt iets moois weten neer te zetten,” zegt Gravenbeek.
Waar gaat Shank over?
Bexkens: “In een script probeer je altijd een want en need van karakters te beschrijven; wat wil iemand zelf en wat heeft iemand nodig in het leven. Ons verhaal gaat in grote lijnen over drie jongens in een grootstedelijke wijk en over de wants en needs, die zij in hun leven hebben. De film focust zich vooral op ons hoofdpersoon. Hij probeert namelijk een stille droom na te jagen, waar veel mensen in zijn omgeving nog niks van weten, maar tegelijkertijd vormt hij ook een rapduo met zijn neef -één van de andere hoofdpersonen in de film- en die probeert hem er heel erg bij te betrekken terwijl hij zelf eigenlijk steeds meer gaat twijfelen over zijn carrière als rapper en liever zijn andere droom wil najagen. Het probleem voor de hoofdrolspeler is dat de muziek die hij maakt steeds populairder wordt en dat zijn neef precies weet hoe hij de aandacht moet trekken van het grote publiek. Alleen is dat vooral aandacht in de negatieve zin en hoe populairder ze worden hoe meer het begint te clashen met zijn hobby waar je meer zijn kwetsbare kant in terugziet. Op straat wordt rap veel sneller geaccepteerd dan als je bijvoorbeeld kunstschilder of operazanger wilt worden. Het is in de straatcultuur vaak lastiger om je kwetsbare kanten te tonen en dat kan voor jongeren best erg zijn.”
Waar hebben jullie inspiratie voor deze film vandaan gehaald?
Gravenbeek: “Dit initiatief zijn we samen gestart door een toename van messengeweld in Rotterdam en in de andere grote steden van ons land. Ik had al contact met filmmakers uit Engeland, waar dit probleem al langer speelt, en ik zag dat zij ook bezig waren met filmprojecten voor jongeren. Op een gegeven moment dacht ik: wat zij daar doen, kunnen wij ook, dus toen heb ik besloten contact op te nemen met Rien en hij bleek ook al met dat idee in zijn hoofd te zitten. En zo is het eigenlijk gegroeid.”
