De Havenloods publiceerde afgelopen maandag een artikel over een pilot voor een nieuwe markt op Katendrecht: De Kaapse Markt. Een vertegenwoordiging van de inwoners Katendrecht heeft behoefte aan een foodmarkt, aangevuld met bloemen en planten. Een markt die gezelligheid biedt en ook nog eens afvalvrij is. De gemeente hoopt vanaf eind mei 2022 van start te gaan met deze vrijdagmarkt.
Bijzonder, dacht ik bij het lezen van het nieuwsbericht. Ruim 1400 meter van het Deliplein staat namelijk een grote markt: de Afrikaandermarkt. Die staat er inderdaad niet op de vrijdag maar wel op woensdag én zaterdag. Had de gemeente dit dan over het hoofd gezien? Onmogelijk; de gemeente positioneert de markt op het Afrikaanderplein als een grote markt in een multiculturele buurt en met een groot en divers assortiment.
Er is een begrip dat bij het zien van dit bericht in mijn hoofd binnen schiet maar ik lees nog even door op de site van de gemeente. Daar zie ik wat voor producten de gemeente en de inwoners van Katendrecht terug hopen te zien op de Kaapse Markt: “AGF (aardappelen, groente, fruit), vlees, vis, zuivel, bakker, bloemen/planten, cultuurspecifieke producten en wellicht een kraam met friet of met andere lekkernijen.” Al snel wordt mij duidelijk wat dit is: segregatie.
Paradepaard Katendrecht
Katendrecht en de Afrikaanderwijk zijn op vele vlakken uitersten van elkaar. Hoewel het soms lijkt alsof de Afrikaanderwijk in de lift zit, zijn er op dit moment nog grote verschillen te zien, voornamelijk op het gebied van inkomen en culturele diversiteit. Katendrecht, volgens de gemeente een ‘kansrijke wijk’, is een paradepaard van de stad, met grootschalige nieuwbouwprojecten die zogenoemde ‘sterke schouders’ naar de stad moeten trekken. De wijk heeft een veel potentie; relatief hoogopgeleide gezinnen en relatief weinig personen met een bijstandsuitkering. De Afrikaanderwijk daarentegen, kent iets meer uitdagingen die de gemeente probeert tegen te gaan. Zo zijn er verschillende initiatieven om de wijk veiliger en schoner te maken en er is natuurlijk het gentrificatiebeleid waarmee de gemeente de wijk aantrekkelijker probeert te maken (juist voor die ‘sterke schouders’).
Ook qua imago verschillen de wijken van elkaar. De Afrikaanderwijk staat bekend als smeltkroes van inwoners met verschillende (culturele) achtergronden, Katendrecht als ‘yuppenwijk’. Blijkbaar zijn ze onverenigbaar.
Door zelf een eigen markt op te zetten, geven de inwoners van Katendrecht aan niet naar de Afrikaandermarkt te willen. Gek, want het aanbod en assortiment komen bijna helemaal overeen en de markt is niet ver weg. Door woorden als ‘milieubewust’ te gebruiken en af te stappen van normale regels die van toepassing zijn op Rotterdamse markten, onderscheidt deze markt zich van ‘de andere markt’. Dit gebeurt op een manier die doet denken aan (zelfgestuurde) segregatietechnieken, want dat is namelijk het resultaat: de inwoners van Katendrecht hoeven hun wijk steeds minder te verlaten en vormen daar een eigen bubbel. Een enclave van ‘sterke schouders’.
Een interessante keuze, zou ook de gemeente moeten vinden. Volgens Rotterdamse beleidsmakers zorgt de aanwezigheid van ‘sterke schouders’ namelijk tot een versterking van de lokale economie en komt hun maatschappelijke betrokkenheid ten goede aan de buurt en haar bewoners. Een gevolg dat, mits in samenspraak georganiseerd, best welkom is in de Afrikaanderwijk. Een risico is dat de komst van deze groep tot spanningen kan leiden en (gevoel van) uitsluiting kan leiden. Dat risico is voor steeds meer mensen de harde realiteit.
De gemeente dacht dit probleem voor te zijn door de inwoners van Katendrecht een eigen markt te geven. Slecht idee, als je het mij vraagt. Er is hier namelijk een perfecte kans om te onderzoeken hoe de diverse groepen kunnen samenleven. Op kleine schaal, met duidelijke kaders: alleen op de woensdag en zaterdag.
Trek die Katendrechters hun bubbel uit en laat ze (veilig) de oversteek maken naar de Afrikaandermarkt. Het zou een plek kunnen worden waar groepen, die elkaar normaal gesproken niet snel tegenkomen, elkaar wekelijks ontmoeten. Integratie werkt namelijk twee kanten op. Let wel, om te voorkomen dat de oorspronkelijke bezoekers van de markt zich buitengesloten voelen, moeten de marktlieden en gemeente er wel voor zorgen dat de markt voor iedereen toegankelijk blijft. Zo voorkom je uitsluiting of verdrijving.
Samenleven is gedrag dat je moet aanleren en integratie vraagt dat je naar elkaar toe beweegt. Dat betekent dat je soms de Hillelaan moet oversteken voor je boodschappen.
Je hebt volkomen gelijk. Dit bestendigt een hele funeste trend in de samenlevingsopbouw op Zuid. Het illustreert dat de maatschappelijke tweedeling bestaat.
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Inloggen kan je hier. Als je nog geen account hebt meld je nu aan als supporter of maak hier een gratis reageerdersaccount aan.