Enkele weken na de gemeenteraadsverkiezingen is het alweer bijna een uitgekauwd punt: de historisch lage opkomst. Een enkel motief is er niet, zoals Eeva Liukku al schreef. Dat Rotterdam de dubieuze eer heeft om koploper te zijn in de dalende trend, mag nauwelijks meer verbazing wekken. Het past in een ouder beeld van Rotterdam: de stad waar onwetendheid en laag politiek bewustzijn hoogtij vieren. Waar de drempel om deel te nemen aan publiek debat en politiek te hoog is, en het vertrouwen laag. De stad die wordt gekenmerkt door veel laaggeletterdheid, een laag opleidingsniveau en een gebrek aan debatcentra. Het resultaat is een mix van passiviteit, protest en populisme.
Met de nieuwe wijkraden wordt hier andermaal geprobeerd iets aan te veranderen. Maar hierin wordt iets cruciaals vergeten: de rol van organisaties en plekken die niet direct aan politieke besluitvorming doen, maar wel opereren als belangrijke voorwaarde voor sociaal en politiek bewustzijn. Het is juist die democratische infrastructuur die aan vernieuwing en versterking toe is, voor het te laat is.
