Deze zomer doet Vers Beton een beeldend onderzoek naar ‘non-places’ in Rotterdam: plekken die zo generiek eruit zien dat ze evengoed overal en nergens kunnen bestaan. In dit derde beeldessay zoomt Sylvana Lansu in op deze uitdrukkingsloze plekken, om te onderzoeken hoe ze ontsnappen aan hun gelijkvormigheid.
Hoewel er bij elke non-place eenzelfde uitdrukkingsloosheid terug te vinden is, kan de ene uitdrukkingsloze plek er toch totaal anders uitzien dan de andere. Het kan de gevel van een leegstaand gebouw zijn, die afgeplakt is om zo min mogelijk aandacht te trekken. Of het kan gaan om een ruimte gevuld met de on-authentieke reclame van een winkelketen, die juist wel ontworpen is om aandacht te trekken.
Nog geen reactie — begin de discussie!