Er lijkt een eind te komen aan bewonersvereniging De Roos in Noord. De gemeenschap kon de vraagprijs van de gemeente voor hun woonblok van 1,5 miljoen euro niet betalen. De betrokken bewoners moeten na een lange geschiedenis verhuizen. Basia Dajnowicz vertelt een aantal van hun verhalen.
Jarenlang stond het bekend als dat ene gekke, kleurrijke straatje in Noord. Loop vanaf de Noordsingel de Burgemeester Roosstraat in, en ga nog iets verder door, voorbij de aannemersbusjes, steigers, en dixies voor de werklui. Aan je linkerhand zie je een blokje huizen. Verf bladdert en de kozijnen schreeuwen om een goeie beurt. Naambordjes staan scheef, hier en daar met een grote pijl naar de juiste deurbel. Of: ‘Kloppen bel doet het niet’.
Sla je nog eens linksaf, de parkeerplaatsen achter de huizen op, dan zie je de achtergevels, met wild én aangeharkt groen. De muren beginnen te scheuren, maar er staan stoelen buiten. Konijnenhokken. Bloemen. Geïmproviseerde kassen. Er wordt naar je gezwaaid als je de hond uitlaat. Draai je rug naar de gevangenismuur – waar er sinds 2021 welgestelde yuppen in ‘markante bebouwing’ hun ‘eigen stukje noord’ hebben – en zie het contrast: de open tuinen versus de hoog opgetrokken muur.
In het levendige, ietwat rommelig blokje woont bewonersvereniging De Roos: een zelfredzame wooncoöperatie. De panden, daterend uit 1883 , zijn een van de eerste bebouwingen van Noord: woningen voor de gevangenisbewakers en medewerkers van de instelling. De eerste ontwikkelprojecten, pal naast een van de nieuwste: Tuin van Noord.
Nog geen reactie — begin de discussie!