Rotterdamse auteurs Sanneke van Hassel en Shantie Singh zijn deel van het nieuwe collectief Fixdit, dat streeft naar meer diversiteit in de literaire canon en de literaire wereld. Op 25 september presenteerden zij hun manifest: Optimistische Woede.
Op een regenachtige donderdagochtend sta ik voor mijn boekenkast en turf in twee kolommen: ‘m’ en ‘v’. De eindstand? m: 150, v: 102. Ondanks dat ik al een paar jaar kritisch probeer te zijn op diversiteit in de keuze van de boeken die ik lees, is de genderverdeling nog lang niet gelijk. (En waar is de X in mijn boekenkast? Iemand een goede tip?) Verrassend is het niet. Want statistieken, onderzoeken en proefschriften tonen het steeds weer aan: de literaire wereld (lezers én schrijvers) heeft een diep ingebakken seksistische voorkeur voor mannen, in auteurs én personages. Witte mannen, bovendien. Het lijkt de echte wereld wel.
Dit werd pijnlijk duidelijk toen de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB) in 2019 als thema voor de Boekenweek koos voor ‘de moeder de vrouw’ maar aankondigde dat het Boekenweekgeschenk en het -essay door mannelijke auteurs geschreven werden. Een grote groep schrijvers (vrouwen én mannen) sprak zich uit: hoe kon het zo zijn, dan in twintig jaar tijd het geschenk slechts vier keer door een vrouw geschreven werd? En waarom waren het uitgerekend bij dit thema weer twee mannen? Mede dankzij de 300 namen onder een open brief zegde het CPNB toe om vanaf dat moment een gelijke verhouding na te streven. Maar daarmee was het probleem nog niet opgelost natuurlijk.
Nog geen reactie — begin de discussie!