Het is me het weekje wel voor de afdeling Stadsontwikkeling van de gemeente Rotterdam. Maar liefst drie (!) rechterlijke uitspraken gooien roet in het eten van de bouwen-bouwen-bouwen-plannen.
Om te beginnen heeft de rechter definitief, nu écht, finaal, zonder twijfel, een einde gemaakt aan Feyenoord City. Niet dat iemand in de stad daar nog in geloofde toen de voetbalclub zélf de handdoek in de ring gooide, maar de gemeente leek met een onbegrijpelijk soort koppigheid zich nog vast te klampen aan het bestemmingsplan. Dat had waarschijnlijk te maken met het feit dat dit bestemmingsplan óók 3700 woningen bevatte die Zuid een nieuwe impuls moesten geven.
Ik begreep al nooit waarom de woningen en het stadion zo met elkaar verknoopt waren, behalve dat de woningen de maatschappelijke relevantie moesten aantonen van het kostbare stadionproject dat ook gemeenschapsgeld zou ontvangen. Als woningen zo belangrijk zijn, kun je die toch ook bouwen zonder stadion?
De Raad van State heeft geoordeeld dat het tóch geen goed idee was om zo een bestemmingsplan te gebruiken als brochure voor een financieel riskant stadionproject. Laat dat nou nét de conclusie zijn geweest die onze onderzoeksredactie in 2019 al trok. En nu zit Zuid met de gebakken peren, want er moet nu een nieuwe wijk ontworpen worden, zonder nieuw voetbalstadion dus. Uit onze bronnen blijkt dat er minder focus zal komen op hoogbouw, wat in de oude plannen van OMA veel te zien was.
De Raad van State vond het geen goed idee om een bestemmingsplan te gebruiken als brochure voor een financieel riskant stadionproject
Deze woensdag werd ook bekend dat de rechter op landelijk niveau een streep trok door de zogenoemde ‘bouwvrijstelling’ in het stikstofdossier. Ook de Rotterdamse afdeling Stadsontwikkeling zal hierdoor hun plannen moeten bijstellen. De uitspraak betekent dat toch ook de bouw meegenomen moet worden in de berekening van de stikstofuitstoot van een project. De Rijksoverheid had de uitzondering bedacht, een veelbesproken ‘geitenpaadje’, om bouwprojecten door te laten gaan tijdens de stikstofcrisis. Nu blijkt dat dit juridisch niet houdbaar is, zal het zorgen voor vertraging van projecten.
Ook de gemeente Rotterdam zelf had in de nu grotendeels gesloopte de Tweebosbuurt zo’n een geitenpaadje willen nemen. En ook daar stak de Raad van State woensdag een stokje voor.
De gemeenteraad had nooit in mogen stemmen met het bestemmingsplan voor de nieuwbouw in de wijk Tweebosbuurt Zuid-Oost, waar zo’n 175 woningen moeten komen, zo oordeelde de rechter. Voor het plan was namelijk geen milieu-effect-rapportage opgesteld, waardoor het hele bestemmingsplan op losse schroeven staat. Volgens de gemeente hoefde dat destijds niet omdat het onderdeel was van een groter plan in de Tweebosbuurt waar geen milieurapport voor nodig was. Daar dacht de rechter dus anders over.
Dit lijkt op het eerste gezicht misschien een kleine overwinning voor de actievoerders, die slechts gaat over een procedurele fout van een deel van de nieuwbouw. Maar de uitspraak van de rechter gaat vervolgens verder, want hij noemt ook expliciet en uitgebreid het probleem dat de gemeente geen rekening heeft gehouden met de cultuurhistorische waarde van de buurt.
De gemeente heeft geen rekening gehouden met de cultuurhistorische waarde van de buurt
Om te begrijpen wat dit precies betekent, bel ik met Elizabeth Poot. Ze was tot aan haar pensioen zelf stedenbouwkundig ambtenaar voor de gemeente Rotterdam, en is sinds enkele jaren actief voor de actiegroep Recht op de Stad. Als getuige/deskundige is ze betrokken geweest bij deze rechtszaak van de Tweebosbuurtbewoners tegen de gemeente.
Het grootste deel van de huizen in de buurt is inmiddels al gesloopt, maar deze uitspraak geeft toch hoop, vertelt ze: “De kopgevel met het café en de schildering aan de Martinus Steijnstraat staat er nog. De bedoeling was dat dit ook nog gesloopt zou worden, en dat de rooilijn (de nieuwe gevel) van de nieuwbouw twaalf meter naar voren zou komen, dicht tegen de dijk aan. Daarvoor moesten de bomen weg.” En dat blijkt dus in strijd met de Cultuurhistorische Verkenning van bureau SteenhuisMeurs, die nota bene is opgesteld in opdracht van de dienst Stadsontwikkeling.
“Die schuif-operatie met de nieuwbouw kan met deze uitspraak niet meer gemotiveerd worden”, zo vertelt ze. Het onverwachte resultaat is dat met deze uitspraak ook de bomen aan de Hilledijk waarschijnlijk zijn gered: “De gevelwand langs de Hilledijk, daar waar de onlangs overleden mevrouw Pelger woonde, is een monumentaal element voor de wijk. Daar is de gemeente aan voorbijgegaan. Ook de bomenrij hoort daarbij.” En die kunnen nog gered worden.
- een officiële mededeling ↩︎
Om te reageren moet je ingelogd zijn. Inloggen kan je hier. Als je nog geen account hebt meld je nu aan als supporter of maak hier een gratis reageerdersaccount aan.