Waarom wordt wat al het moois dat van onderop is ontstaan de prullenbak in gegooid, zoals bij het Museumpark? Hoe kon dat gebeuren? En wat kunnen we eraan doen? Onderzoekscollectief Spit zoekt dit uit voor Vers Beton. Graag ontvangen we hiervoor jullie tips.
Wat is ons overkomen? Die vraag spookt nog steeds door de hoofden van skaters, rolschaatsers, bmx’ers, hoelahoepers en andere sporters die zich uitleefden op de vroegere betonvlakte van het Museumpark.
Het was dé hotspot voor urban sports in Rotterdam. Totdat de gemeente besloot het plein te vergroenen, zonder daarbij te overleggen met de gebruikers. Zij blijven zitten met een ‘participatie-burnout’. Onderzoekscollectief Spit gaat voor Vers Beton reconstrueren hoe het participatietraject zo uit de bocht vloog.
De plassen staan op het dak van de parkeergarage onder het Museumpark. Achter hekken lopen bouwvakkers heen en weer over het dakleer. Ze werken aan wat volgens de Gebiedsvisie Hoboken een ‘internationaal cultuurpark’ moet worden. Een nieuw Museumplein met meer groen, dat weerspiegelt in het Depot Boijmans van Beuningen.
Al 3 reacties — discussieer mee!
“Wat is ons overkomen?” Die vraag komt me bekend voor. Net als “participatie-burn-out”. Bij ons gaat het over de aankoop van 4 panden aan de Delftsestraat (onderdeel van het Schieblok) waaronder het gebouw waarin wij zelf huren. Kunnen we die panden behouden voor het ecosysteem dat er nu huist? Bijna vier jaar met de gemeente in gesprek geweest, non-profit plan gemaakt met geldschieter tevens architectuurliefhebber en dan… gooit de gemeente het planproces open en nodigt iedere projectontwikkelaar uit om ook een plannetje in te dienen, nadat ze eerst in het bestemmingsplan zoveel ruimte hebben opengelaten dat herontwikkeling ook voor grote partijen winstgevend kan worden. De gemeente dealt liever met grote mainstream partijen dan met de lokale bewoners en ondernemers, hoeveel Stadmakerscongressen er ook worden georganiseerd. We hebben geld, plan en ecosysteem en nog zegt de gemeente nee!
De gemeente Rotterdam laat zich in het bouwbeleid niet veel, zeg maar niets, gelegen liggen aan de mening van de inwoners. Niet voor niets wordt de gemeente herhaaldelijk door de Raad van Staten teruggewezen door vernietiging van onbesuisde plannen. Zo wordt al een aantal jaren gestreden tegen de aantasting van belangrijk cultureel erfgoed ( Euromast, Park, Maastunnelgebouwen) door het toegeven aan een idee van een aantal projectontwikkelaars en financiers om een reeks flats te bouwen ( 45 tot 70 meter hoog) als een stenen wand aan de Parkhaven. Een oeroude groene verbinding tussen de Zeedijk en de Maas daarmee vernietigend. Hoe steniger , hoe dichter, hoe hoger is het leidend motief. Groen kan wel weg, of als klimop tegen de gevels of groene vlakjes op de daken. Wat blijft is een skyline op afstand, maar daarbinnen een onplezierige sfeer, met veel windhoeken en slagschaduwen, met saaie plinten met loze gevels en toegangen tot parkeergarages. Die beleidsinstelling leidt als vanzelf tot het opheffen van goed gebruikte plekken en panden, en zelfs tot de idee om historische insteekhavens aan te plempen om ook daar weer hoge ontbijtkoeken neer te zetten. Jammer voor zo’n grote stad met honderdduizenden inwoners die graag een aangenaam woon-, werk en speelmilieu willen en nodig hebben.
Over het museumpark is nu maar ook in het verleden veel te doen geweest. In 2018 adviseerde de RRKC over de renovatie van Boijmans en over een nieuwe opzet voor het park Met dit laatste is verbazingwekkend weinig gebeurd….
Zie voor het advies https://www.rrkc.nl/wp-content/uploads/2018/10/RRKC_advies_Boijmans_270918-DEF.pdf
Warme aanbeveling aan de onderzoekers om deze informatie mee te nemen! En kijk dan ook het debat er over terug dat werd gehouden in Arminius, te vinden op de RRKC website.