In Talk of the town bespreekt Vers Beton wekelijks iets dat speelt in de stad. Deze week: religie is springlevend, ziet Willemijn Dicke als ze voor het eerst in de Essalam Moskee in Feijenoord komt.
Op mijn deurmat viel een glanzende uitnodiging voor de open dag van de Essalam Moskee. ‘Kalligrafie. Kunstwerken. Rondleiding. Henna. Schminken’, lonkte de oversized postcard. In die ruim twintig jaar dat ik in Feijenoord woon, was ik nog nooit binnen geweest bij een moskee in Rotterdam. Wel bezocht ik het Alhambra in Granada en moskeeën in andere verre oorden, maar nog nooit bij mij om de hoek. Tijd om nader kennis te maken met mijn buren.
Ik parkeerde mijn fiets achter de Mediamarkt. Ik liep wat te drentelen rondom de moskee en zag toen het bordje ‘vrouweningang.’ Opeens bedacht ik me: had ik misschien een hoofddoek om moeten doen? Mag ik wel gebruik maken van de hoofdingang? Ik koos de veilige weg, nam de vrouweningang, beklom vier trappen en liep door naar een ruimte waar ik mijn schoenen uit moest doen. De open dag werd goed bezocht door jonge en oude buurtgenoten. Ik sloot aan bij een gesprek tussen gastvrouwen van de moskee Warda, Sjema en bezoekers Gea en Kim.
Gea, een vrouw voorbij de vijftig schat ik zo, woont op de Laan op Zuid en was hier met haar dochter naar toe gekomen. “Ik was nieuwsgierig”, zei ze. Ik werd geraakt door de open, onbevooroordeelde wijze waarop deze vrouw allerlei vragen stelde aan Warda. Minstens zo onder de indruk was ik van Warda: een sterke vrouw, lid van de vrouwencommissie van de moskee en fulltime medewerker bij Rijkswaterstaat, die even helder als onbevreesd alle vragen beantwoordde. Gea wilde álles weten. Hoe zat het met de boerkini. Kon je ook voor de vergeving van andermans zonden bidden? Wat deed je nu precies tijdens de Ramadan? Hoeveel bezoekers kwamen hier gemiddeld?
Nog geen reactie — begin de discussie!