In Talk of the town bespreekt Vers Beton wekelijks iets dat speelt in de stad. Deze week: de voorstelling Anne-Fay’s Reaspora toont waarom het belangrijk is om je eigen kenmerken terug te zien in je omgeving.
“Ik herken mij niet in de mensen die je op het scherm vertoont,” zegt een zwarte man uit het publiek. We volgen een workshop ‘Wie is mijn doelgroep’ voor wie de subsidieregeling van de gemeente ‘Ons koloniaal en slavernijverleden en stad van nu 2023’ wil aanvragen, in het Timmerhuis op 16 januari. Hij maakt de opmerking tegen de vrouw die de workshop geeft. “Zo ziet Rotterdam er niet uit. Dit is niet representatief,” vervolgt de man.
In 2023 is het inmiddels 150 jaar geleden dat de slavernij is afgeschaft. Meer dan een jaar geleden heeft burgemeester Aboutaleb zijn excuses voor het slavernijverleden namens Rotterdam aangeboden. En een maand geleden volgde onze premier. Dit jaar staat in het teken van de 150-jarige afschaffing en de gemeente Rotterdam biedt daarom de mogelijkheid om subsidies aan te vragen voor projecten die bijdragen aan kennis en bewustwording over dit verleden.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik achter in de zaal op het punt stond om in te dutten op deze regenachtige avond, maar ik spitste mijn oren toen de man met zijn opmerking de spijker op zijn kop sloeg. De vrouw die de workshop geeft kijkt naar de man alsof ze water ziet branden. Op het scherm staan acht mensen geprojecteerd en Arjen van Veelen zou zich in het kader van zijn überdiversiteit bij het zien van deze mensen een keer niet left out voelen. Zeven personen zijn wit, één heeft mogelijk zichtbaar een migratie-achtergrond – maar dat kan ook heel goed niet het geval zijn.
Nog geen reactie — begin de discussie!