Talk of the town
In Talk of the town bespreekt Vers Beton wekelijks iets dat speelt in de stad. Deze week: met krukjes, soep en een perzisch tapijt protesteren Rotterdammers tegen het weghalen van de stationshalbankjes. “Als daklozen echt overlast veroorzaken hebben ze een alternatief nodig, niet een nog vijandelijkere stad”.
De keuze voor tegels, stoepen, straten en bankjes lijkt misschien een saaie, technocratische beslissing, maar is hartstikke politiek. Verlichting, bestrating en inrichting worden doorgaans ingezet om plekken aantrekkelijk te maken voor het beoogde publiek. Maar ze kunnen ook worden ingezet voor het tegenovergestelde: het wegjagen van ongewenste bezoekers. Dit wordt vijandige architectuur genoemd, of hostile architecture.
Vijandige architectuur gaat over elementen in de openbare ruimte om (ongewenst) gedrag te sturen, ontmoedigen of beperken. Denk aan: skatestoppers, priemen, onhandige armleuningen, spijkerbedden, mosquitos en gek gevormde bankjes. Ze zijn bedoeld om te reguleren wie van welke delen van de stad gebruik mag en kan maken. Een praktijk waar de gemeente Rotterdam in bredere zin al langer fan van is. Zoals de stad armoedige of ‘lastige’ Rotterdammers uit bepaalde wijken weerde via de Rotterdamwet, verwijdert ze de méést armoedige en ‘lastige’ Rotterdammers – dakloze mensen – zelfs systematisch uit het straatbeeld.
Nog geen reactie — begin de discussie!