Opinie
Schaamte voert de boventoon, zag Max Omlo tijdens de derde bezetting van de Erasmus Universiteit deze week, die met geweld werd afgebroken. “De kloof tussen het universiteitsbestuur en haar studenten is zo groot geworden dat ze zich aan het staatsapparaat moeten vergrijpen om autoriteit te behouden.”

Voor de derde keer in een half jaar verzamelde zich een groep zwaarbepakte studenten en medewerkers van de Erasmus Universiteit op de universiteitscampus, afgelopen week. De beveiligers stonden dit keer al op ze te wachten. Zoals aangekondigd trok de groep een gebouw in en haalde de spandoeken tevoorschijn die de nieuwe status van het gebouw mededeelden: BEZET.
Sinds de eerste bezetting in november 2022 keert actiegroep OccupyEUR al voor de derde keer terug, om opnieuw aan hun Universiteit dezelfde eisen te stellen: verbreek de banden met de fossiele industrie, stop met het precaire beleid van tijdelijke contracten voor werknemers, en spreek je uit tegen het opzadelen van studenten met een studieschuld. En maak bovendien de universiteitscampus en haar opleidingen toegankelijk voor iedereen, in het bijzonder mensen met een handicap.
Al 2 reacties — discussieer mee!
Misschien ook schaamte dat de universiteit bezet wordt, voor de zoveelste keer. Bezetten is niet vreedzaam en niet democratisch. En de fossiele industrie hebben we nog wel even nodig.
Ben het niet eens met eerste reageerder. Maar ik vind het niet zo’n sterk stuk. Het is vooral een mening en er is een soort vanzelfsprekendheid, dat iedereen het daar mee eens is. En wat schaamte betreft: Kijk eens hoeveel mensen toch weer het vliegtuig pakken. Ja, de schaamte is wat aan het groeien, maar uiteindelijk verandert het erg langzaam. Geld is meestal de belangrijkste drijfveer. Ook bij de universiteit.
Ik vind, dat er duidelijke regels moeten zijn ten aanzien van financiering van universiteiten door bedrijven en dat deze ook moeten worden nageleefd. In die zin ben ik het eens met de actiegroep. Maar het is zinnig om een gesprek te voeren, waarin ook de andere gevestigde belangen aan de orde gesteld worden. Zelf weet ik de situatie met farmaceutische bedrijven, die al decennia lang grote invloed uitoefenen op diverse terreinen van het medisch vakgebied. Maar er is vast veel meer te vinden en een dergelijk onderzoek zou ik zeer welkom heten.
En als laatste moet je de vraag stellen hoe de universiteit dan kan blijven bestaan. De geldstromen van het internationale bedrijfsleven zijn een bijna onlosmakelijk onderdeel geworden van de financiering van universiteiten en om dat los te koppelen en een ander financieringsmodel opzetten vergt wel het een en ander.