Onderzoek slavernijverleden
Ter ere van Keti Koti op 1 juli en 150 jaar afschaffing van de slavernij publiceert Vers Beton een reeks artikelen over het koloniale en slavernijverleden van Rotterdam. Sharyfah Bhageloe dook in het stadsarchief en ontdekte dat gemeenteraadslid Jan Hudig een grote rol speelde in de koloniale handel vanuit de Oude Haven. Het bedrijf dat hij destijds oprichtte, bestaat vandaag de dag nog steeds.
“Odi Masra” zeiden de tot slaafgemaakten tegen de administrateur R.H. van Halm op plantage Driesveld. Dat is ‘gegroet meester’, maar dan in het Sranangtongo, de Surinaamse taal. De meerderheid van de tot slaafgemaakten, besmeurd met modder, verzamelde zich bij zonsondergang na een werkdag van zo’n twaalf uur bij de directeurswoning. Het was 1817. Van de gedwongen arbeiders werd verwacht dat ze werkten van zonsopgang tot zonsondergang.
De koffie-, suiker- en katoenvelden op Driesveld waren extreem drassig door het vochtige weer en de slechte afwatering. Hierdoor werden de werkomstandigheden ook nog eens zwaarder. Bij elke voetstap op de akkers zakten de ‘veldwerkers’ en ‘delvers’ weg in de klei. Als de opzichters, ook ‘blankofficieren’ genoemd, in een goede bui waren en tevreden waren over het geleverde werk kregen de gedwongen arbeiders na het werk een slok malassie, oftewel melasse, een donkere stroop van suikerriet. Of slokken dram, de gefermenteerde en gedestilleerde variant van melasse wat uiteindelijk een soort rum wordt. Beide middelen hebben een stimulerend effect.
De Spaanse bok
Als de opzichters minder tevreden waren over de werkresultaten dan was dit ook het moment van het uitdelen van lijfstraffen zoals zweepslagen, brandmerken op de wang of de Spaanse bok . Na de werkdag konden de tot slaafgemaakten, met of zonder een slok dram op, bij schemering hun potje gaan koken. Om hun hoofden zoemden ontelbaar veel muggen, malaria lag altijd op de loer.
Nog geen reactie — begin de discussie!