Onderzoek
Gebrek aan waardering, onduidelijkheid over contracten en het gevoel niet gehoord te worden door het management: het rommelt nog steeds op de Willem de Kooning Academie. Vers Beton sprak studenten en (oud-)medewerkers over hoe zij de sociale onveiligheid ervaren. “Waarom heeft niemand eerder ingegrepen?”
Een aangemeerde boot in de Wijnhaven zakt bijna onder de kade door het gewicht van de kunstacademiestudenten die op het dek hangen. Uit speakers klinkt zomerse elektronische muziek, blikken bier worden gul uitgedeeld. Een lichting studenten is afgestudeerd aan de Willem de Kooning Academie (WdKA).
Binnen is hun werk te zien op de Graduation Show. Wie daar rondkijkt merkt dat er naast de feestelijke zomeravond meer broeit op de kunstacademie. Er hangen geïmproviseerde A4’tjes met alarmerende teksten over bezuinigingen, eindigend met het statement ‘educatie is geen business’. Op een grote banner staat: ‘Graduation Show 2023: de nieuwe generatie kunstenaars, designers en onderwijzers’. Iemand kalkte eronder ‘zal geen goed onderwijs krijgen door bezuinigingen.’ Een dag later is de bijgeschreven tekst nog net zichtbaar onder de laag verf die het protest-statement moet verdoezelen. “Typerend voor hoe het management van de Willem de Kooning met kritiek omgaat”, lacht een medewerker gepijnigd.
Voor dit artikel sprak Vers Beton zes medewerkers, twee oud-medewerkers en vier studenten over hoe zij de werk- en leeromgeving op de Willem de Kooning Academie ervaren. Ook ontvingen we diverse e-mails en andere documenten. Alleen de twee oud-medewerkers wilden on the record hun verhaal doen. De huidige medewerkers gaven aan bang te zijn voor repercussies of dat hun werksituatie nog gecompliceerder wordt als ze zich publiekelijk negatief uitlaten. Niet iedere gesproken medewerker komt in dit artikel aan bod. In onze gesprekken noemen ze onafhankelijk van elkaar vergelijkbare situaties zoals die in het artikel staan. Geen enkele aantijging is slechts door één persoon gemaakt.
Iedereen die wij spraken noemde de precaire arbeidsomstandigheden, slechte communicatie, het gebrek aan transparantie en een warrige organisatie als de grootste problemen. Dit is ook terug te lezen in het eerder genoemde rapport ‘Studentenwelzijn begint bij docentenwelzijn’, waarvoor anoniem met medewerkers is gesproken over de oorzaken van de sociale onveiligheid op de werkvloer.
Enorm verloop
Het was een veelbewogen jaar voor de Willem de Kooning Academie. Begin maart verscheen er een rapport over de sociale veiligheid op de kunstacademie. Conclusie: er is geen sprake van discriminatie of seksueel overschrijdend gedrag, wel is er groot wantrouwen in het management. Reden voor directeur Jeroen Chabot om op te stappen. Dezelfde maand werden ook flinke bezuinigingen aangekondigd voor het onderwijzend personeel.
“Het is voorgekomen dat docenten een week voordat het nieuwe jaar begint horen of ze een nieuw contract krijgen,” vertelt Mischa, die niet met haar echte naam in het artikel wil, ook al heeft ze nu een vast contract. Ze begon in 2018 bij de WdKA met een tijdelijk contract van 0.2 fte. “Dat was al te weinig om mijn lessen goed voor te bereiden en te geven. Toen kreeg ik ineens een brief dat ik naar 0.18 fte zou gaan, zonder overleg. Mijn taken bleven hetzelfde, maar omdat er ergens een ander nummer in een Excelbestand was gezet, kreeg ik dat nieuwe aantal uren, was de uitleg.”
Nog geen reactie — begin de discussie!