Reportage
Op donderdag 28 september belanden de buurtbewoners van het Heiman Dullaertplein in een nachtmerrie die tot op de dag van vandaag diepe sporen trekt. Die middag worden Marlous en Romy, moeder en dochter, in hun huis doodgeschoten door buurman Fouad L. Hoe verwerkt de wijk deze moorden?
“Lief Romy, we zullen je missen en je zit bij je moeder en mijn moeder”, heeft een voormalig buurmeisje op de voordeur geplakt. Voor het huis van de omgekomen moeder Marlous (39) en dochter Romy (14) aan het Heiman Dullaertplein is het elke dag een komen en gaan. De groeiende bloemenzee, de knuffels, kaarsen, foto’s, tekeningen, kaarten en papieren vergeet-me-nietjes tekenen de schokgolf die door de buurt ging. Iedere ochtend verzamelt er een groep tieners, schoolgenoten van de Horeca Vakschool waar Romy lessen volgde, om stil naast elkaar te zitten en naar de bloemen en het huis te staren. Met pijn in het hart, om de omgekomen moeder en dochter, maar ook om de nabestaanden. Marlous had tenslotte nog drie andere kinderen. “Ik heb nu eigenlijk les”, legt een schoolgenoot uit, “maar ik mocht hier naartoe.”
Liefdevolle opvang
Geestelijk verzorger Wim Wiersma is paraat om mensen bij te staan. Op verzoek van de gemeente biedt hij iedere dag samen met de psychosociale hulpdienst een luisterend oor voor wie zijn verhaal kwijt wil of vragen heeft. “Ik heb al veel liefdevolle opvang gezien tussen de buurtbewoners”, zegt Wiersma. “Mensen ontmoeten en knuffelen elkaar bij de voordeur van Marlous. Ik zag twee vrouwen die elkaar vastpakten en vroegen: ‘Heb je goed geslapen vannacht? We zijn toch familie hè?’ Ze legden me uit dat ze hun buren als familie zien. ‘Het is belangrijk dat we op elkaar kunnen rekenen en elkaar kunnen vasthouden’, zeiden ze. Dat raakte me.”
Nog geen reactie — begin de discussie!