Ga naar de inhoud

Met de dood van mijn oma, stierf ook een stukje van mijn Surinaamse identiteit

Talk of the Town

Aan het einde van het jaar verschijnen de lijstjes, jaaroverzichten en terugblikken. Ook Loulou Drinkwaard blikt terug en staat stil bij het overlijden van haar oma. Lees haar persoonlijke verhaal over hoe ze het betreurt dat ze nooit haar oma’s taal Sranantongo leerde, en over gemis. 

beeld: Joep Brouwer

Eerder dit jaar is mijn Surinaamse oma overleden en ik mis haar enorm. Sinds dit verlies voel ik mij meer dan ooit een derde generatie migrant. Derde generatie, omdat ik voel hoeveel kennis over de taal, rituelen, gebruiken en cultuur er verloren gaat met haar overlijden, met een generatie die wegvalt. Migrant, door de confrontatie met de kwetsbaarheid van mijn band met Suriname. Als ik Surinaams kook, kan ik mijn oma niet meer bellen om te vragen om tips. Voor het kinderboekenbal wilde ik Surinaamse klederdracht dragen, maar oma kon mij niet helpen met het uitzoeken van een juiste pangi (lange, rechthoekige doek die om het middel wordt gewikkeld en tot boven de navel wordt gedragen). 

Gerelateerde inhoud

Steun onafhankelijke journalistiek

Als abonnee van Vers Beton kun je alle artikelen onbeperkt lezen en delen met je eigen netwerk.

Misschien vind je dit ook interessant

  • “Het is een illusie dat stedelijke experimenten leiden tot meer inclusiviteit”

    • Stedelijke ontwikkeling en architectuur

    De gemeente Rotterdam experimenteert er op los, ze noemt zichzelf zelfs ‘stadslab’. Maar wat betekent dat precies – een stad als laboratorium? Onderzoeker Sabrina Rahmawan-Huizenga promoveerde erop aan de Erasmus Universiteit: “Je kan experimenten zien als sociaal beleid met de minst mogelijke middelen.”

  • Ben ik tijdelijk ontheemd of mag ik hier blijven? Oekraïners weten niet waar ze aan toe zijn

    • Samenleving en zorg

    Ving Rotterdam eerder en masse Oekraïense vluchtelingen op en boden ook inwoners kleding, slaapzakken en zelfs hun huis aan; na duizend dagen oorlog is het sentiment gekanteld. De opvang wordt afgebouwd en Oekraïners moeten er straks aan meebetalen. Steeds meer vallen in een gat tussen tijdelijk ontheemd en definitief asiel. Wat betekent dit voor hun dagelijks leven?

  • “Ik wil betrokken mensen die bouwen aan het team” – maar vind die maar eens met een hardnekkig lerarentekort

    • Samenleving en zorg

    Klassen naar huis sturen, leerlingen verdelen, externe inhuur en groepen samenvoegen: allemaal lapmiddelen voor het nijpende lerarentekort. Sommige basisscholen zetten kunstvakdocenten in, maar velen vinden ook dit een schijnoplossing: “Ik wil geen mensen die de lestijd vullen. Onze school zoekt leerkrachten die goede instructies kunnen geven in taal en rekenen.”

  • Alle artikelen

De Stadsagenda

De leukste vacatures in en om Rotterdam