Talk of the Town
Hoofdredacteur Eeva Liukku volgt het mediaoffensief van Marco Pastors met argusogen: wil hij zich als minister of premier in de kijker spelen? Ze windt zich op over zijn stokpaardje, Nationaal Programma Rotterdam Zuid, dat niet over mensen gaat, maar over cijfertjes.
Sinds de verkiezingen afgelopen november verschijnt Marco Pastors veelvuldig in de landelijke media. Hij schuift aan bij talkshows, schrijft opiniestukken en wordt geïnterviewd in kranten. Tijdens de formatie, onder leiding van de radicaal-rechtse PVV, komt hij steeds bovendrijven als potentieel bestuurder. Hij liet weten dat hij interesse heeft in “een serieuze post in het kabinet”. In politieke podcasts kwam voorbij dat zijn naam in de Haagse wandelgangen zelfs valt als mogelijke premier.
Tja, bij de PVV wemelt het van politici die door brievenbussen pissen, waartegen aangifte is gedaan voor seksuele uitbuiting, en een formateur – Wilders’ laatste hoop op een smetteloze PVV’er – die wordt verdacht van fraude en omkoping. Daarentegen wemelt het er niet van mensen die behept zijn met de bestuurlijke ervaring om in een kabinet plaats te nemen.
Premier
Wilders wordt zelf geen premier, maar de minister-president moet wel van zijn politieke kleur zijn en hij moet ermee door één deur kunnen. Dat is bij Pastors in elk geval geen probleem. Daags na de verkiezingen juichte hij al in de krant dat de overwinning van de PVV “goed nieuws was” voor Rotterdam-Zuid. Naar de mening van de grote Rotterdamse moslimgemeenschap op Zuid was kennelijk niet gevraagd.
Het zoveelste onderdeel van Pastors’ nieuwe mediaoffensief stond onlangs in het Algemeen Dagblad. Samen met elf andere directeuren van het Nationaal Programma Leefbaarheid en Veiligheid (NPLV) pleit Pastors in een opiniestuk voor onorthodoxe maatregelen om “de stapeling van problemen” in wijken tegen te gaan. Die onorthodoxe maatregelen kennen we in Rotterdam al uit het NPRZ-programma, dat hier al veel langer loopt. Zo pleiten de directeuren voor de Rotterdamwet, die voorrang geeft aan mensen die werken, aan mensen die “die geen extra aandacht van buren of overheden vragen.” Waarmee niet-werkenden meteen als potentiële probleemgevallen worden weggezet.
Al 2 reacties — discussieer mee!
Ik noem Pastors graag de gouverneur generaal van Rotterdam Zuid. Zijn bewind doet namelijk sterk denken aan het kolonialisme en de manier waarop Nederland destijds omging met de onderdanen die de eerste eeuwen nog niet aan zelfbestuur toe zouden zijn. De overeenkomsten zijn treffend.
Ook de ‘pijler school’ van NPRZ wordt beheerst door de meetcultuur die Liukku hier beschrijft. Het succes van beleid wordt uitsluitend afgemeten aan prestatieindicatoren als Cito-scores en cijfers over in-, op-, door-, af- en uitstroom. Alsof onderwijs een olieraffinaderij is. De perverse effecten daarvan zie je in ‘teaching to the test’ dus leren, toetsen en weer vergeten, een omvangrijk circuit van bijles en toetsvoorbereiding en het trekt leraren aan van het type ‘als mijn haar maar goed zit’. Het is zeer demotiverend en zelfs een belediging aan leraren die hun vak met hart en ziel uitoefenen, en het zet hun ethisch besef en hun vakbekwaamheid onder druk. Maar zelfs als je deze prestatieindicatoren wel hanteert moet je vaststellen dat er bitter weinig terecht gekomen is van de ambities op jeugdgebied. De leraren hebben er echter wel een hele hoge prijs voor betaald. ‘Daarvoor ben ik toch niet het onderwijs ingegaan’, zeggen veel leraren die burn-out geraakt zijn of voortijdig de school verlaten. Geen wonder dus dat het lerarentekort op Zuid zo exorbitant is en nog steeds stijgt.
Dit alles terwijl bovendien een complete veronachtzaming plaatsvindt van buiten de school gelegen omstandigheden, die het werk van leraren bemoeilijken, terwijl die wel degelijk aan te pakken zijn, zoals armoede, slechte huisvesting en gebrekkige vormende vrijetijdsbesteding. Leraren worden dus ook nog geacht te dweilen waar de partners van het NPRZ vele kranen opzichtig open laten staan. De gemeente denkt dan ook nog dat lerarentekort te kunnen ondervangen met nog eens tientallen miljoen erbij. Dit terwijl de reserves van de schoolbesturen flink aangroeien omdat vele vacatures niet worden vervuld. Tel uit je winst.
En de bewoners van dit Pyongyang aan de Maas? Niets hebben ze erover te zeggen. Die zijn er enkel en alleen maar voor de centen en de rest is flauwekul.
Ik heb dit al eens onder de aandacht van de Raad, het College en het NPRZ gebracht. Tot op heden tevergeefs.
Zie http://www.pedeng.nl/vuur